Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie z wniosku J. J. o wymierzenie grzywny Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu za naruszenie art. 714 1 § 2 Kodeksu cywilnego postanawia odmówić przyznania prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 20 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił wniosek J. J. o wymierzenie grzywny Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu za naruszenie art. 714 1 § 2 Kodeksu cywilnego.
J. J. (dalej również jako: "wnioskodawca") złożył w dniu 21 marca 2016 r. wniosek o przyznanie prawa pomocy, domagając się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.
Skarżący oświadczył, ze nie posiada jakiegokolwiek majątku i nie uzyskuje dochodów.
Zarządzeniem z dnia 25 marca 2016 r. referendarz sądowy wezwał wnioskodawcę:
1) do złożenia oświadczenia w sprawie źródeł jego utrzymania w okresie ostatnich trzech miesięcy oraz o wysokości tych źródeł utrzymania - w szczególności do wyjaśnienia:
- jakie środki i w jakiej wysokości uzyskał od osób życzliwych w okresie ostatnich trzech miesięcy,
- czy jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna - jeżeli tak, do nadesłania zaświadczenie z właściwego urzędu pracy potwierdzające tę okoliczność i wskazujące, czy i ewentualnie w jakiej wysokości skarżący otrzymuje lub otrzymywał zasiłek dla bezrobotnych,
- czy otrzymuje świadczenie rentowe - jeżeli tak, do nadesłania kserokopii decyzji właściwego organu o przyznaniu tego świadczenia lub określającej aktualną wysokość tego świadczenia,
- czy otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej, a jeżeli tak to jakie i ewentualnie w jakiej wysokości,
- czy korzysta z pomocy finansowej lub rzeczowej rodziny, a jeżeli tak to z jakiej i ewentualnie w jakiej wysokości;
2) do nadesłania zaświadczenia o sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej wnioskodawcy wydanego przez upoważnionego pracownika jednostki organizacyjnej gminy realizującej zadania pomocy społecznej;
3) do złożenia oświadczenia, czy jest osobą zdolną do pracy - jeżeli jest niezdolny do pracy - do nadesłania kserokopii dokumentu potwierdzającego tę okoliczność (np. orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej o niezdolności do pracy);
4) w związku z tym, że w rubryce nr 7 formularza wniosku ("Majątek") oświadczył, że nie ma żadnych nieruchomości - do złożenia dodatkowego oświadczenia, wskazującego gdzie mieszka (w domu, czy w mieszkaniu) i czy ponosi z tego tytułu koszty, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości miesięcznie.
W piśmie z dnia 15 kwietnia 2016 r. skarżący oświadczył, że nie otrzymuje żadnych środków od osób życzliwych, nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, nie otrzymuje świadczenia rentowego, nie otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej, nie korzysta z pomocy finansowej lub rzeczowej rodziny. Oświadczył także, że nie jest zdolny do pracy (nie przedłożył jednak stosownego orzeczenia w tym zakresie) oraz że "egzystuje w warunkach biologicznego wyniszczenia organizmu w domu" i nie ponosi z tego tytułu kosztów.
Rozpoznając wniosek, zważono co następuje:
Przede wszystkim zaznaczyć należy, że prawo pomocy, zarówno w zakresie całkowitym, jaki i częściowym, jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest bowiem formą dofinansowania strony postępowania z budżetu Państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I OZ 1099/11).