Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. B. o wymierzenie grzywny Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić wniosek.
Skarżący - W. B. pismem z 22 października 2018 r., na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) - dalej zwanej "p.p.s.a.", wniósł o wymierzenie grzywny Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska w związku z nieprzekazaniem skargi na decyzję Generalnego Dyrektorowi Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...].
W odpowiedzi na wniosek Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o odstąpienie od wymierzenia grzywny. Organ wskazał, że skarga na ww. decyzję wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przy piśmie z dnia 30 października 2018 r., a opóźnienie w przekazaniu sprawy wynika ze skomplikowanego charakteru sprawy dotyczącej wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz konieczności rozpatrywania również innych spraw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o wymierzenie grzywny nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Jak stanowi zaś art. 54 § 2 p.p.s.a., organ przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.
W orzecznictwie przyjęto, że postępowanie w sprawie wymierzenia organowi grzywny z uwagi na naruszenie obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie określonym w art. 54 § 2 p.p.s.a., nie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe w sytuacji dokonania tych czynności już po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny (zob. uchwałę składu 7 sędziów NSA z 3 listopada 2009 r., II GPS 3/09, ONSAiWSA 2010/1/2). W orzeczeniu tym wyjaśniono równocześnie, że orzeczenie sądu na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter uznaniowy. Użyty w § 1 art. 55 p.p.s.a. zwrot "może orzec" wskazuje, że rozstrzygnięcie w tym przedmiocie jest pozostawione uznaniu sądu (por. postanowienia NSA: z 15 listopada 2011 r., sygn. akt I OZ 841/11, z 30 marca 2011 r., sygn. akt II OZ 207/11, z 10 listopada 2017 r., sygn. akt I OZ 1216/16).Oznacza to, że sąd może, ale nie musi wymierzać grzywny w razie uchybienia przez organ terminowi określonemu w art. 54 § 2 p.p.s.a. Wymierzenie grzywny jest bowiem elementem władzy dyskrecjonalnej sądu, co oznacza, że w sytuacji, gdy skarga nie została przekazana przez organ w określonym w przepisie terminie, sąd ma wybór pomiędzy wymierzeniem grzywny (i określeniem jej wysokości) a odstąpieniem od jej wymierzenia. Zakres i forma działania sądu administracyjnego nie powinna bowiem wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu jakim jest sądowa kontrola wykonywania administracji publicznej.