Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia NSA - Otylia Wierzbicka po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. B. na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania zażalenia postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska kwotę 100 (sto) złotych na rzecz skarżącego, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 24 marca 2009 r. K. B. wniósł skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania zażalenia. W skardze podniesiono, iż skarżący pismem z dnia 1 lipca 2008 r. złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. Organ I instancji przekazał zażalenie wraz z aktami sprawy do rozpoznania organowi odwoławczemu przy piśmie z dnia 9 lipca 2008 r. Do dnia wniesienia skargi zażalenie nie zostało rozpatrzone.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wskazał, że rozpoznał zażalenie skarżącego i w dniu [...] kwietnia 2009 r. wydał postanowienie, którym uchylił postanowienie organu I instancji w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W związku z powyższym organ wniósł o umorzenie postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W rozpatrywanej sprawie skarżący wniósł skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Stosownie do treści art. 35 § 3 K.p.a., organ winien załatwić sprawę w ciągu miesiąca (ewentualnie nie później niż w ciągu 2 miesięcy).
Jak wynika z informacji zawartych w odpowiedzi na skargę oraz ze znajdujących się w aktach dokumentów, organ po wniesieniu przez skarżącego skargi na bezczynność, wydał w dniu [...] kwietnia 2009 r. postanowienie, którym uchylił postanowienie organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, w związku z czym ustała jego bezczynność.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że skoro w dniu wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności, a następnie w związku ze złożeniem skargi na bezczynność wydał wymagane rozstrzygnięcie, to tym samym uwzględnił skargę na bezczynność w trybie art. 54 § 3 ustawy P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Z kolei z przepisu art. 149 powołanej ustawy wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt zostały podjęte z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania. W takim wypadku postępowanie sądowe w sprawie ze skargi na bezczynność organu winno ulec umorzeniu jako bezprzedmiotowe (por. postanowienie NSA z dnia 15 czerwca 2004 r., sygn. akt GSK 609/04. niepublikowane).
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 w związku z art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o umorzeniu postępowania.
O zwrocie kosztów postanowiono na mocy art. 201 § 1 powołanej ustawy.