Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Wanda Zielińska-Baran po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w S. w przedmiocie wydania kserokopii akt postanawia: 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
A. K. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Jak wynika z akt sprawy, skarżący w dniu 22 maja 2014 r. został zwolniony z jednostki penitencjarnej. W oświadczeniu zawartym w nadesłanym formularzu PPF skarżący wskazał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, aktualnie jest osobą bezrobotną. Wnioskodawca poza domem o pow. 100 m2 oraz nieruchomością rolną o pow. 0,84 ha nie posiada żadnego innego majątku ani przedmiotów wartościowych. Skarżący potwierdził swój status jako osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku, nadsyłając stosowne dokumenty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 p.p.s.a., ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania.
Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Ocena okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku oraz wynikających z nadesłanych dokumentów uzasadnia przyznanie wnioskodawcy prawa pomocy w żądanym zakresie. Przedłożona do akt sprawy decyzja Starosty G. potwierdza, że skarżący posiada status osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku. Skarżący uczestniczy w tworzeniu i realizacji Indywidualnego Planu Działania, którego celem jest przygotowanie go do podjęcia pracy na stanowisku kierowcy, po uzyskaniu stosownych uprawnień.
Z oświadczenia nadesłanego w dniu 8 sierpnia 2014 r. do sprawy o sygn. akt IV SAB/Wa 53/14 wynika, że skarżący w celach zaspokojenia potrzeb życia codziennego korzysta z pomocy miejskiego ośrodka pomocy społecznej. Pomoc społeczna przyznawana jest podmiotom z tytułu trudnej sytuacji materialnej i bytowej. Świadczenia z pomocy społecznej udzielane w oparciu o kryterium niskiego dochodu osoby wnioskującej (art. 8 ustawy o pomocy społecznej) przyznawane są na konkretne cele, nieobejmujące co do zasady uiszczania kosztów sądowych.
Mając na uwadze trudną sytuację skarżącego przyjąć należy, że ewentualne opłacenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego prowadziłoby do powstania uszczerbku w koniecznym utrzymaniu strony. Należy zatem uznać, iż aktualna sytuacja materialna wnioskodawcy pozwala na stwierdzenie, że spełnia on przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 254 § 1 p.p.s.a., należało postanowić jak w sentencji.