Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. L. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. K. na bezczynność Głównego Geodety Kraju w przedmiocie czynności nadzorczych postanawia: przyznać radcy prawnemu M. L. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. odrzucił skargę S. K. na bezczynność Głównego Geodety Kraju w przedmiocie czynności nadzorczych.
Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2015 r. Sąd przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W piśmie z dnia 28 lipca 2015 r. Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] poinformowała, że pełnomocnikiem strony wyznaczyła radcę prawnego M. L.
Przy piśmie z dnia 10 sierpnia 2015 r. wyznaczony pełnomocnik złożył do akt sprawy opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 8 stycznia 2015 r. Jednocześnie zwrócił się o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielnej z urzędu, oświadczając, że opłaty nie zostały zapłacone w całości, ani w części. Pismo z dnia 10 sierpnia 2015 r. zostało przekazane przez pełnomocnika do wiadomości skarżącej, razem z egzemplarzem rzeczonej opinii.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia, stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - 240 zł. Stosownie zaś do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stawka minimalna wynosi 50% wskazanej wyżej kwoty, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie pomoc prawna z urzędu, o przyznanie kosztów której zwrócił się radca prawny M. L., sprowadzała się do sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2015 r. Wyznaczony radca prawny powinien zatem otrzymać wynagrodzenie według stawki określonej w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) powołanego rozporządzenia. Ponieważ nie prowadził on sprawy przed wydaniem orzeczenia przez Sąd pierwszej instancji, opłata wynosi 75% stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłata ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.