Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi J. J. na bezczynność Naczelnej Rady Adwokackiej w przedmiocie przekazania akt postępowań sądowych rzecznikowi dyscyplinarnemu postanawia przyznać prawo pomocy we wnioskowanym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. J. na bezczynność Naczelnej Rady Adwokackiej w W. w przedmiocie przekazania akt sądowych rzecznikowi dyscyplinarnemu jako nie mieszczącą się w katalogu aktów i czynności podlegających kognicji sądów administracyjnych.
W dniu 14 stycznia 2013 r. J. J. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 26 lutego 2013 r. przyznano J. J. prawo pomocy we wnioskowanym zakresie. Postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 21 marca 2013 r.
J. J. w dniu 25 marca 2013 r. wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia i wskazał, że pouczenie o wniesieniu sprzeciwu od doręczonego postanowienia zawiera nieprawdziwe informacje. W ocenie skarżącego wniesienie sprzeciwu nie jest wolne od opłat sądowych, ponieważ kosztami postępowania są również "opłaty przesyłek pocztowych dla strony postępowania, której państwo udzielało pomocy w postaci zasiłku celowego".
Pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. wezwano J. J. do sprecyzowania, w terminie 7 dni, czy wnosząc sprzeciw od postanowienia z dnia 26 lutego 2013 r. którym przyznano mu prawo pomocy we wnioskowanym zakresie (ustanowiono radcę prawnego) domaga się również zwolnienia od kosztów sądowych.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu 2 maja 2013 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 148 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W świetle powyższego wniesienie w dniu 25 marca 2013 r. sprzeciwu od postanowienia z dnia 26 lutego 2013 r., który nie został przez Sąd odrzucony, skutkuje utratą mocy postanowienia referendarza sądowego i rozpoznaniem wniosku o prawo pomocy w przez Sąd.
Zasadą jest, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 p.p.s.a.). Wyjątkiem od powyższej zasady jest instytucja prawa pomocy, która winna być stosowana tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe.
W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.). Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Stosownie zaś do treści art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1 cytowanego przepisu) , a w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2 cytowanego przepisu).