Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie przyznania zasiłku rodzinnego i dodatków do zasiłku rodzinnego w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego postanawia: ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu;
Wyrokiem z dnia 17 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę w niniejszej sprawie.
Następnie, to jest w dniu 18 sierpnia 2016 r. do Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym K.M. zażądał zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Motywując ten wniosek skarżący podniósł, że jest osobą ubogą, niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, aktualnie pozostaje bez pracy i ubiega się o przyznanie renty. Powołał się przy tym na trudną sytuację materialną swojej rodziny (w skład której wchodzi jego żona oraz dwóch synów - jeden z nich jest studentem, zaś drugi uczniem gimnazjum), uzasadniającą objęcie wsparciem w postaci świadczeń rodzinnych. Równocześnie wnioskodawca oświadczył, że nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł. Jest przy tym - wraz z żoną - współwłaścicielem dwudziestoletniego samochodu, którego wartość "odbiega daleko w dół" od tej kwoty. Miesięczny dochód rodziny skarżącego zadeklarowany został w kwocie 2.173,65 zł, na którą składa się pobierany przezeń zasiłek rodzinny (247 zł), świadczenie wychowawcze (500 zł), zasiłek celowy z pomocy społecznej (640 zł) oraz wynagrodzenie jego małżonki za pracę świadczoną w niepełnym wymiarze (786,65 zł)
Dodatkowo wnioskujący powołał się na okoliczność ponoszenia znacznych kosztów utrzymania, wśród których, obok wyżywienia (970 zł), leków oraz opłat związanych z zamieszkiwanym lokalem, wymienił między innymi czesne za szkołę młodszego syna, w kwocie 385 zł, opłatę za Internet i TV (144,90 zł) oraz koszty eksploatacji samochodu (230 zł).
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku K.M. należy podnieść, iż w myśl zasady wynikającej z art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli, zgodnie z art. 245 § 3 p.p.s.a. mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W tym miejscu przyjdzie zauważyć, że K.M. składał na przestrzeni ostatnich miesięcy liczne wnioski o przyznanie prawa pomocy. Początkowo, w kilku sprawach (np. sygn. akt IV SA/Gl 1142/15 czy IV SAB/Gl 154/15) były one uwzględniane, z kolei później - między innymi w sprawach o sygn. akt IV SAB/Gl 1/16, IV SAB/Gl 165/15 oraz IV SAB/Gl 22/16 odmawiano mu przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniach tych ostatnich postanowień przyznano, że skarżący jest osobą niepełnosprawną i pozostaje bez pracy, jednak wskazywano na istnienie znacznych rozbieżności pomiędzy twierdzeniami, jakie podnosił w poszczególnych wnioskach odnośnie wysokości wydatków na wyżywienie oraz podkreślano, że część ponoszonych przezeń kosztów utrzymania (opłata za prywatne gimnazjum młodszego syna, w kwocie 385 zł miesięcznie, ponadprzeciętnie wysokie wydatki na Internet i TV, znaczne koszty utrzymania samochodu) nie mieści się w pojęciu niezbędnej potrzeby życiowej i przeczy jego oświadczeniom o ubóstwie.