Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ewidencji gruntów postanawia: 1) zwolnić K. G. od kosztów sądowych, 2) ustanowić dla K. G. adwokata z urzędu.
K. G. w toku postępowania w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r., zwrócił się do Sądu o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.
Z treści złożonego na urzędowym formularzu wniosku z dnia 15 czerwca
2010 r. wynika, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką. Skarżący posiada dom drewniany z 1945 r. Matka skarżącego uzyskuje dochód w wysokości 803 zł z tytułu emerytury, zaś skarżący otrzymuje świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 520 zł. Skarżący opiekuje się matką, która jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.
K. G. nie ma wartościowych przedmiotów, oszczędności, papierów wartościowych, ani innych zasobów pieniężnych.
Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Podstawą oceny dopuszczalności przyznania prawa pomocy jest rzeczywista sytuacja materialna w gospodarstwie domowym osoby ubiegającej się o przyznanie takiego prawa.
Mając na względzie wykazane w przedmiotowym wniosku stan majątkowy i możliwości płatnicze K. G. należy stwierdzić, że nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. W sytuacji bowiem, gdy skarżący nie posiada wartościowych przedmiotów, oszczędności, papierów wartościowych, ani innych zasobów pieniężnych, dochód uzyskiwany w dwuosobowym gospodarstwie domowym (1323 zł miesięcznie, co daje kwotę 661,5 zł na jedną osobę) nie pozwala mu poczynić niezbędnych oszczędności do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i matki.
W związku z tym należy uznać, że zostały spełnione przesłanki obligujące do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.