Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] S.A. z siedzibą w [...] o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: odrzucić wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 668/16 odrzucił skargę [...] S.A. z siedzibą w [...] wniesioną na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.
W dniu 6 maja 2016 r. skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie Sądu z dnia 18 kwietnia 2016 r. wraz z wnioskiem - wniesionym za pośrednictwem organu - o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła jednocześnie dwa środki prawne. Tymczasem w orzecznictwie sądowym ukształtowany jest pogląd, że czynności procesowe polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności, wykluczają się wzajemnie zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, ale i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Wniosek o przywrócenie terminu jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia terminu doszło, jednakże nastąpiło to bez winy strony, która w takim wniosku wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Natomiast środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi do dokonania czynności procesowej jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia nie doszło, a sąd zajął w tej kwestii błędne stanowisko [por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2004 r., FZ 61/04 (niepubl.) oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 1999 r., II CZ 120/02 (LEX 110559)].
Złożenie wniosku o przywrócenie terminu uwarunkowane jest przede wszystkim tym, by termin do podjęcia czynności procesowej upłynął. Dopiero wówczas bowiem czynność taka staje się bezskuteczna w świetle art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), zaś zgodnie z art. 86 § 2 tej ustawy przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
W sytuacji, gdy strona złożyła środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia terminowi do dokonania czynności procesowej, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności wyznaczać będzie data doręczenia orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie złożenia środka zaskarżenia [tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 17 grudnia 2009 r., I GZ 120/09 (LEX 582456)]. Zatem taki wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej należy uznać za niedopuszczalny z mocy samej ustawy, w trybie art. 88 powołanej ustawy i z tej przyczyny za podlegający odrzuceniu.