Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków r. pr. R. F. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji w sprawie ze skargi S. O. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: - przyznać r.pr. R. F. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 360 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 82,80 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013 r. przyznał skarżącemu S. O. prawo pomocy w zakresie całkowitym. Na podstawie tego postanowienia Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła dla skarżącego jako pełnomocnika z urzędu - radcę prawnego R. F. (k. 46 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 1 sierpnia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 646/13 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Geodety Kraju z [...] sierpnia 2012 r. znak: [...] i przyznał wynagrodzenie pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu.
Główny Geodeta Kraju i uczestnik postepowania I. M. zaskarżyli powyższy wyrok skargami kasacyjnymi.
W dniu 15 października 2013 r. pełnomocnik skarżącego sporządził i wniósł odpowiedź na skargę kasacyjną organu. W piśmie zawarł wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego i oświadczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości ani w części. W dniu 31 października 2013 r. radca prawny R. F. sporządził i wniósł odpowiedź na skargę kasacyjną uczestnika postępowania. Pełnomocnik stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie zachodzą podstawy do przyznania mu wynagrodzenia w podwójnej wysokości. Sporządził bowiem odpowiedzi na dwie skargi kasacyjne.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt I OSK 2813/13 uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę oraz odstąpił od zasądzenia od S. O. kosztów postępowania kasacyjnego w całości. W rozprawie uczestniczył radca prawny R. F.
Stwierdzono, co następuje:
Wniosek radcy prawnego R. F. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną skarżącemu pomoc prawną jest uzasadniony.
W świetle art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4 oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłatę sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia).
W rozpoznawanej sprawie wyznaczony radca prawny wniósł o przyznanie wynagrodzenia sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną. W uchwale NSA z dnia 19 listopada 2012 r. sygn. akt FPS 4/12 stwierdzono, że odpowiedź na skargę kasacyjną jest w istocie najbardziej zbliżona do skargi kasacyjnej. Podobnie jak skarga kasacyjna, zawiera argumentację odnośnie do podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia. Jej celem jest, podobnie jak w przypadku skargi kasacyjnej, uzyskanie dla strony korzystnego rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji. Przyjąć w związku z tym należy, że za sporządzenie i wniesienie odpowiedzi na skargę kasacyjną profesjonalnemu pełnomocnikowi przysługuje opłata (stawka minimalna) jak za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej. W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik sporządził odpowiedzi na dwie skargi kasacyjne i uczestniczył w rozprawie przez NSA.
Biorąc powyższe po uwagę, na podstawie art. 250 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 2 lit a) powołanego rozporządzenia, postanowiono jak w sentencji.