Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi S. Z. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych postanawia: 1) zwolnić S. Z. od kosztów sądowych 2) ustanowić dla S. Z. adwokata.
S. Z. (skarżący) po doręczeniu mu wezwania do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł, w terminie do dokonania tej czynności, zwrócił się z prośbą o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Z informacja zawartych na urzędowym formularzu PPF oraz kopii orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, dołączonej do skargi wynika, że skarżący jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Gospodarstwo domowe prowadzi samodzielnie. Nie posiada żadnego majątku. Otrzymuje zasiłek stały w wysokości [...] zł. Wymienił następujące wydatki miesięczne: energia elektryczna - [...] zł, tv - [...] zł, gaz - [...] zł, wywóz śmieci - [...] zł.
Rozpoznając wniosek, zważono co następuje:
Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Z akt sprawy wynika, że skarżący znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej. Nie posiada jakichkolwiek oszczędności, ani majątku, który można by zbyć w celu pozyskania środków finansowych, jest osobą niepełnosprawną, aktualnie utrzymuje się dzięki pomocy społecznej, która ze swej istoty służy umożliwieniu osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że skarżący wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono, jak w postanowieniu.