Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S., D. S. i M. S. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącym cały uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 zł (słownie: stu złotych).
K. S., D. S. i M. S. w piśmie z dnia 21 października 2015 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu, ponieważ jest niedopuszczalna.
Na wstępie należy wskazać, że organy administracji odmówiły w przedmiotowej sprawie zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. - dalej K.p.a.), zgodnie z którym organ administracji publicznej zawiesza postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.
Zgodnie z art. 101 § 3 K.p.a. na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtował się pogląd, że art. 101 § 3 K.p.a. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 6, poz. 18) nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego (por. postanowienia NSA z dnia 23 maja 2013 r., II OSK 1617/12, z dnia 18 października 2013 r., II OSK 1175/12, z dnia 22 stycznia 2014 r., II OSK 1906/12, wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2014 r., II OSK 2825/12, postanowienie NSA z dnia 29 stycznia 2015 r., II OSK 1590/13).
Stosowanie natomiast do art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej P.p.s.a.) sąd orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Przepis art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a. należy rozumieć w ten sposób, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne, w drodze odrębnej skargi, jest wyłączona w sprawach, które w toku postępowania administracyjnego są załatwiane postanowieniem, na które nie służy zażalenie. Oznacza to, że jeżeli określona kwestia w postępowaniu administracyjnym jest załatwiona w drodze postanowienia, na które nie służy zażalenie, to rozstrzygnięcie dotyczące tej kwestii nie jest poddane kontroli sądów administracyjnych, także wtedy, gdy strona wniesie niedopuszczalne zażalenie i organ wyższego stopnia wyda w tym przedmiocie postanowienie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. II OSK 1590/13).