Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi D. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym
- gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Stosownie natomiast do treści art. 252 § 1 ppsa osoba fizyczna, która ubiega się o przyznanie prawa pomocy, jest zobowiązana do złożenia oświadczenia dotyczącego jej stanu majątkowego oraz podania dokładnych danych o stanie rodzinnym.
Z kolei art. 255 ppsa stanowi, iż jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Dopiero po otrzymaniu i zapoznaniu się z treścią takich dokumentów możliwe jest wydanie prawidłowego orzeczenia w tym zakresie.
W przedmiotowej sprawie powyższy warunek dopuszczalności przyznania prawa pomocy nie został spełniony.
Ponieważ złożone na urzędowym formularzu (PPF) oświadczenie D. K. z dnia [...] lutego 2018 r. o stanie rodzinnym, majątku i dochodach było niewystarczające do oceny jego możliwości płatniczych oraz budziło wątpliwości, w piśmie z dnia 14 marca 2018 r. wezwano skarżącego do złożenia - w terminie 21 dni
- dokumentów źródłowych, potwierdzających sytuację majątkową jego oraz jego żony, to jest: 1) wyciągów z posiadanych przez niego i jego żonę rachunków bankowych; 2) zaświadczenia potwierdzającego, że jest osobą bezrobotną; 3) oświadczeń o NIP jego i jego żony oraz odpisów zeznań podatkowych; 4) dokumentu potwierdzającego wysokość świadczenia otrzymywanego przez żonę; 5) oświadczenia w sprawie świadczenia wychowawczego (Rodzina 500+); 6) oświadczenia dotyczącego zasobów 7) oświadczenia precyzującego podane we wniosku dane o wysokości zobowiązań i stałych wydatków oraz wyjaśniającego wątpliwości w tym zakresie; 8) dokumentów potwierdzających wysokość zobowiązań kredytowych, wysokość miesięcznych wydatków na spłatę tych zobowiązań oraz wysokość niezbędnych wydatków w gospodarstwie domowym oraz 9) dokumentów potwierdzających, że zobowiązany jest do płacenia alimentów, oraz że je płaci.
Opisane wezwanie, doręczone w dniu 3 kwietnia 2018 r. (karta nr 82 akt sprawy; odbiór przesyłki potwierdził osobiście skarżący), pozostaje bez odpowiedzi.
Odstępując od złożenia wymaganych dokumentów, D. K. nie usunął wątpliwości, jakie budzi oświadczenie zawarte w złożonym przezeń wniosku o przyznanie prawa pomocy. Tym samym uniemożliwił dokonanie oceny jego rzeczywistej sytuacji materialnej.
W tym stanie rzeczy brak jest podstaw do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.