Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku F. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi F. B. na decyzję Prezesa Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj.: 1). zwolnić F. B. od kosztów sądowych, 2). ustanowić radcę prawnego z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 11 kwietnia 2011 r. wyroku oddalającego skargę F. B. na decyzję Prezesa Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...], skarżący zwrócił się z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w niniejszej sprawie.
Z informacji zawartych w formularzu wniosku wynika, iż skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną. Źródłem utrzymania rodziny wnioskodawcy jest świadczenie emerytalne skarżącego oraz zasiłek pielęgnacyjny jego żony w łącznej wysokości 1841,41 zł netto miesięcznie. Z rubryki 7 dotyczącej stanu majątkowego wynika, iż skarżący poza działką o pow. 0,1229 ha nie posiada żadnego innego majątku, zgromadzonych środków finansowych, ani przedmiotów wartościowych. Stałe miesięczne wydatki (utrzymanie mieszkania, lekarstwa, spłata pożyczki itp.), według oświadczenia skarżącego, wynoszą ok. 1650 zł.
Rozpoznając wniosek, stwierdzono co następuje:
Na gruncie obowiązujących regulacji prawnych obowiązuje zasada, według której koszty sądowe jak również koszty wynagrodzenia fachowego pełnomocnika pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Jednakże przepisy postępowania sadowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nieposiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy.
W rozpatrywanej sprawie wniosek skarżącego dotyczy obu instytucji prawa pomocy tj. zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika. Ze względu na tak określone granice wniosku, skarżący powinien udowodnić, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego. Do wykazania tej okoliczności zobowiązuje go przepis art. 246 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a.
Stan majątkowy, dochodowy i rodzinny skarżącego opisany we wniosku złożonym na urzędowym formularzu PPF uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy we zakresie całkowitym. Udowodnił on bowiem, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego.
Należy mieć na uwadze, iż jedynym dochodami skarżącego oraz jego małżonki jest świadczenie emerytalne wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w łącznej wysokości 1841,41 zł miesięcznie. Dochód ten w całości przeznaczany jest na pokrycie kosztów utrzymania, leczenia oraz bieżących wydatków. Zestawiając wysokość ewentualnych kosztów sądowych związanych z wniesieniem skargi kasacyjnej z wysokością środków finansowych, którymi skarżący dysponuje na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, mając także na uwadze, że skarżący jest osobą w podeszłym wieku, nie posiada oszczędności, przedmiotów wartościowych, ani majątku, który może stanowić dodatkowe źródło dochodów, należało uznać, że spełnia on przesłankę z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Uiszczenie przez skarżącego kosztów sądowych oraz kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego, mając na uwadze wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów, wobec ponoszonych kosztów utrzymania oraz stałego leczenia, mogłoby skutkować brakiem możliwości zaspokojenia jego niezbędnych potrzeb życiowych.
Z tych względów na podstawie art. 245 i 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.