Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. E. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2012 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zamiany ostatecznej decyzji o odmowie przyznania pomocy w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców postanawia: 1. oddalić wniosek w przedmiocie zwolnienia od kosztów sadowych, 2. ustanowić w niniejszej sprawie dla S. E. adwokata w ramach przyznania prawa pomocy, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
S. E. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Przedmiotem skargi wymienionego jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w sprawie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji tego samego organu administracji, którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta W. o odmowie udzielenia skarżącemu i jego małoletniemu snowi pomocy w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. wynika, że skarżący pozostaje w gospodarstwie domowym wraz z żoną i ośmiorgiem dzieci, w tym sześciorgiem małoletnich. Rodzina mieszka w lokalu socjalnym. Żaden z domowników nie jest zatrudniony, a jedyne źródła utrzymania gospodarstwa domowego stanowią świadczenia z pomocy społecznej i świadczenia rodzinne. Łączna kwota otrzymywanych świadczeń wynosi od 2.718 zł do 3.418 zł miesięcznie. Skarżący i osoby pozostające z nim w gospodarstwie domowym nie dysponują oszczędnościami, ani wartościowymi przedmiotami.
Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W pierwszej kolejności należało rozpoznać wniosek w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Otóż, stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. "a" ppsa, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Do tej kategorii spraw zalicza się sprawa ze skargi S. E.. Materialnoprawną podstawę decyzji Prezydenta W. z dnia [...] stycznia 2011 r., w przedmiocie uchylenia której orzekało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w postępowaniu zakończonym zaskarżoną decyzją, stanowiły bowiem art. 95 ust. 4 pkt 2 i art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.).
Należy podkreślić, że zwolnienie przysługujące skarżącemu ma charakter ustawowy, co oznacza, że nie ma on obowiązku uiszczania kosztów sądowych już od momentu wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego (wniesienia skargi), poprzez cały tok tego postępowania, zarówno przed sądem pierwszej instancji - wojewódzkim sądem administracyjnym, jak też przed sądem drugiej instancji - Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W sytuacji ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych nie wydaje się w tym zakresie odrębnego orzeczenia, bowiem skutek w postaci zwolnienia od kosztów sądowych nastąpił już w momencie wniesienia skargi. W konsekwencji złożony w tym właśnie zakresie przez stronę wniosek podlega oddaleniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. "a" ppsa orzeczono, jak w punkcie pierwszym postanowienia.
Odrębnie natomiast należało rozpoznać wniosek w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu.
W sytuacji, gdy skarżący i osoby pozostające z nim we wspólnym gospodarstwie domowym nie dysponują jakimikolwiek zasobami pieniężnymi, ani wartościowymi przedmiotami, które można by zbyć w celu pozyskania dodatkowych środków, a źródła utrzymania dziesięcioosobowej rodziny stanowią świadczenia z pomocy społecznej i świadczenia rodzinne, których łączna wysokość nie przekracza 3.500 zł miesięcznie, nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca nie jest w stanie wygospodarować środków na pokrycie kosztów profesjonalnej pomocy prawnej.
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ppsa orzeczono, jak w punkcie drugim postanowienia.