Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów postanawia: przyznać B. P. prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych
W skardze na decyzję Ministra Środowiska z [...] grudnia 2008 r. w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów B. P. zawarł jednocześnie żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od ponoszenia wpisu i innych opłat sądowych. W przesłanym urzędowym formularzu PPF skarżący zakreślił swój wniosek poprzez wystąpienie o zwolnienie go od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku oraz w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca podał, że w gospodarstwie domowym pozostaje wraz z żoną. Źródłem utrzymania obojga są otrzymywane świadczenia emerytalne (powiększone o dodatki) w wysokości odpowiednio 936 zł brutto (wnioskodawca) oraz 843 zł brutto (żona). Wnioskujący o prawo pomocy, jak i jego żona ze względu na podeszły wiek (odpowiednio 82 i 73 lat) nie pracują. Wnioskodawca nie posiada oszczędności. Wskazał, że posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 7,38 ha, które zostało całkowicie zdegradowane z powodu bliskiego sąsiedztwa ze składowiskiem odpadów, wobec czego grunt leży odłogiem i nie przynosi dochodu. Z uwagi na zły stan zdrowia żony, niezdolnej do samodzielnej egzystencji, skarżący ponosi wydatki, które w znacznym stopniu uszczuplają dochody z tytułu otrzymywanych świadczeń emerytalnych. Na dowód złożonych wyjaśnień, wnioskodawca załączył kopie decyzji Prezesa KRUS ustalających wysokość otrzymywanych świadczeń oraz rozliczenie miesięczne ponoszonych w gospodarstwie wydatków, z którego wynika, że rodzina ponosi najpoważniejsze koszty na leczenie (200 zł), zakup opału (2500 zł/rok), opłaty za energię elektryczną (150 zł) i opłaty za telefon (115 zł). Pozostałe wydatki dotyczą obowiązkowego ubezpieczenia, wywozu nieczystości, zakupu gazu, drobnych remontów, kupna środków czystości, obuwia, ubrań, a także żywności.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest możliwe wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Mając na uwadze znajdujące się w aktach sprawy oświadczenie o stanie majątkowym i porównując je z obciążeniem wynikającym z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu, należało uznać, że w rozpoznawanej sprawie zachodzą przesłanki do udzielenia składającemu wniosek prawa pomocy w zakresie przez niego określonym.
Na osobie składającej skargę na decyzję w przedmiocie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów ciąży wymóg uiszczenia wpisu w wysokości 200 zł, a w przypadku zaskarżenia wyroku sądu pierwszej instancji - wpisu od skargi kasacyjnej w wysokości 100 zł. Skarżącego obciąża również obowiązek uiszczenia opłaty kancelaryjnej. Na kierunku rozstrzygnięcia wniosku, uznającego niemożność uiszczenia przez skarżącego kwot w wymienionej wysokości, zaważyło ustalenie, że skarżący nie posiada oszczędności, jak też majątku, którego poszczególne składniki mogłyby zostać spożytkowane na pokrycie kosztów prowadzenia postępowania sądowego. Dochód uzyskiwany przez składającego wniosek z tytułu przyznanego świadczenia emerytalnego (powiększonego o świadczenie uzyskiwane przez żonę), w świetle deklarowanych wydatków, które rodzina zobowiązana jest ponosić, także z uwagi na podeszły wiek, uprawnia do przyjęcia założenia, że wykazana kwota świadczeń nie może być traktowana jako źródło pokrycia kosztów postępowania sądowego. Zadeklarowane przez składającego wniosek wydatki (zarówno ich rodzaj, jak i przeciętna wysokość) nie zostały ocenione jako nierzeczywiste albo nadmierne. Przyznany został im charakter "koniecznego utrzymania", co wynika z faktu, że wydatki wymienione w złożonym wniosku niewątpliwie należą do kosztów wymaganych do zaspokojenia wyłącznie elementarnych potrzeb bytowych.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w związku z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.