Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia NSA - Otylia Wierzbicka po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. i W. B. na Uchwałę Rady miasta W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2006 r. w przedmiocie rozpatrzenia protestu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu tzw. P., postanawia: - odrzucić skargę.
E. i W. B. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Uchwałę Rady miasta W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2006 r. odrzucającą protest do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu tzw. P.
Stosownie do treści art. 85 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 15, poz. 139 ze zm.). Powyższy przepis stanowi, że jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to jest przed dniem 11 lipca 2003r., podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu, dalsze czynności w postępowaniu planistycznym prowadzone są na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.
Oba te warunki w niniejszej sprawie zostały spełnione. Rada miasta W. podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] lipca 1996r., a o terminie wyłożenia projektu planu zawiadomiono [...] września 2001 roku.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. przewidywała dwa odmienne środki zaskarżenia projektu planu po jego wyłożeniu do publicznego wglądu:
- protest, który mógł wnieść każdy kto kwestionował przyjęte w projekcie planu ustalenia (art. 23),
- zarzut, który mógł wnieść wyłącznie podmiot, którego interes prawny bądź uprawnienie naruszały zapisy projektu planu (art. 24).
Skarga do sądu administracyjnego przysługuje wyłącznie na uchwałę odrzucającą zarzut (art. 24 ust. 4).
Skarżący wnieśli do Urzędu Gminy W. pismo, w którym kwestionują zapisy projektu planu dotyczące poszerzenia ulicy [...] oznaczonej na rysunku planu symbolem [...] podnosząc, że istniejąca ulica w dostatecznym stopniu spełnia podstawowe potrzeby komunikacyjne mieszkańców, a jej poszerzenie nastąpiłyby kosztem działek przylegających do ulicy.
Dokonując oceny tego pisma Rada uznała, że jest to protest i ocenę tę należy podzielić. Projekt planu nie daje podstaw do przyjęcia, że kwestionowany zapis planu, w przypadku jego realizacji, może wpłynąć na sposób wykonywania prawa własności należącej do skarżących nieruchomości. Jak wynika z rysunku projektu planu nieruchomość skarżących położona jest w drugiej linii zabudowy od ul. [...] (oddziela ją od ulicy [...] inna działka), a przylega do ulicy [...].
Projektowane poszerzenie ulicy [...] nie nastąpiłyby kosztem działki skarżących, a zatem kwestionowany zapis nie narusza ich interesu prawnego. Interes prawny jest rozumiany jako obiektywna, realnie istniejąca potrzeba ochrony prawnej. Może to być interes, który wynika z określonego przepisu prawa odnoszącego się wprost do podmiotu zgłaszającego zastrzeżenia i musi dotyczyć bezpośrednio tego podmiotu.
Z treści sprzeciwu z dnia 28 września 2001 r., jak również ze skargi, wynika że skarżący występują w obronie interesu tych mieszkańców ulicy [...], których działki położone są bezpośrednio przy ulicy i projektowane poszerzenie ulicy nastąpiłoby kosztem tych działek, przez co ulica zbliżyłaby się do istniejących na tych działkach domów.
Tak więc kwestionowane ustalenie planu nie narusza interesu prawnego skarżących, a stanowisko Rady oceniające wniesiony przez skarżących środek prawny przeciwko ustaleniom planu jako protest jest prawidłowe.
Wobec powyższego skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).