Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. S. na orzeczenie lekarskie Centrum Medycyny Pracy z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia odrzucić skargę. /-/P. Miładowski
Pismem z dnia [...] r. S. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na orzeczenie lekarskie [...] Centrum Medycyny Pracy w [...] z dnia [...] r., nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa).
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ppsa sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Sądy te orzekają w sprawach skarg na podejmowane przez organy administracji publicznej decyzje administracyjne, postanowienia oraz akty i czynności wymienione w art. 3 § 2 pkt 4 - 7 tej ustawy.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest orzeczenie lekarskie Centrum Medycyny Pracy wydane w postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej. Postępowanie w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej zostało uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).
W myśl § 7 ust. 1 tegoż rozporządzenia, pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia. Orzeczenie wydane w wyniku ponownego badania jest ostateczne i stanowi materiał dowodowy na podstawie, którego właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaję decyzje o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. W przypadku stwierdzenia, że materiał dowodowy nie jest wystarczający organ może wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultacje oraz podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia materiału dowodowego.
Od decyzji wydanej przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, a od decyzji państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego - skarga do sądu administracyjnego.
Z powyższych względów stwierdzić należy, że skarga na orzeczenie lekarskie wydane w związku z podejrzeniem choroby zawodowej stanowiące podstawę przy podejmowaniu decyzji o istnieniu choroby zawodowej jest niedopuszczalna. Strona skarżąca będzie mogła zaskarżyć dopiero decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego orzekająca o stwierdzeniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej stwierdzenia.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ppsa skargę, jako niedopuszczalną odrzucił.
/-/P. Miładowski
MZ