Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Stankowski (spr.) Sędziowie sędzia WSA Maciej Dybowski sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant: sekretarz sądowy Marcin Kubiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia [...] r nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: umorzyć postępowanie /-/ E. Kręcichwost-Durchowska /-/ J. Stankowski /-/ M. Dybowski
J. M. wniósł skargę na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej. Z akt sprawy wynika, że Skarżący zmarł w dniu 29 V 2004 r.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeśli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, a udziału w sprawie nie zgłosiła żadna osoba, której interesu prawnego dotyczyłby wynik postępowania. Z sytuacją taką mamy do czynienia wówczas, gdy skarga dotyczy aktu lub czynności związanych ściśle ze sferą praw i obowiązków określonego podmiotu (T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 495.). Pojęcie to pochodzi z przepisów dotyczących prawa spadkowego i jest ono użyte również w art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego. Ukształtowane na gruncie tego przepisu orzecznictwo wskazywało, że chodzi tu o takie prawa i obowiązki, które z chwilą śmierci spadkodawcy tracą swój cel i stają się bezprzedmiotowe (wyrok SN z 12 II 1971 r., sygn. akt . I CR 651/70) albo też mają na celu zaspokojenie interesu indywidualnego zmarłego lub jego indywidualnych potrzeb (w kontekście praw - wyrok SN z 23 V 2003 r., sygn. akt . III CKN 1308/00). Korzystając z orzecznictwa wykształconego w oparciu o przepisy prawa spadkowego należy jednak pamiętać, że do spadku nie należą prawa i obowiązki wynikające ze stosunków administracyjnoprawnych czy finansowoprawnych lecz wyłącznie cywilnoprawnych. Dlatego też jakiekolwiek wskazówki interpretacyjne należy stosować na gruncie prawa administracyjnego z uwzględnieniem tego kontekstu.
Nie znaczy to jednak, że śmierć danej osoby nie wywołuje żadnych przekształceń podmiotowych w stosunkach publicznoprawnych, prowadząc do odpowiedzialności spadkobiercy za zobowiązania poprzednika prawnego. Aby tak się stało muszą jednak istnieć szczególne regulacje z zakresu prawa publicznego, a więc konkretny przepis prawa materialnego, który wiązałby przejście takich zobowiązań na inne osoby. Sąd stwierdza, że w zakresie zobowiązań będących przedmiotem niniejszej sprawy brak jest takich regulacji.
Sąd zauważa także, że udziału w sprawie nie zgłosiła żadna osoba, której interesu prawnego dotyczyłby wynik postępowania.
Wobec powyższego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), należało orzec jak w sentencji.
/-/ E. Kręcichwost -Durchowska /-/ J. Stankowski /-/ M. Dybowski
MK