Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 1 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. R. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego postanawia: 1. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu, 2. oddalić wniosek w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

Uzasadnienie strona 1/2

W treści skargi z dnia 5 lipca 2018 r. S. R. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie pełnomocnika z urzędu powołując się na brak wiedzy prawniczej i zły stan zdrowia.

Równocześnie skarżący przedłożył urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym potwierdził, iż żąda zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. W treści tego formularza oświadczył, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z małżonką, nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani nieruchomości i pobiera emeryturę, w kwocie 2.600 zł, z kolei jego żona otrzymuje świadczenie z ZUS, w wysokości 800 zł. Dodatkowo wnioskodawca wyszczególnił koszty utrzymania swego gospodarstwa domowego wymieniając wśród nich czynsz i opłaty za tzw. media (ogółem 1.500 zł), wydatki na leki dla siebie i żony (ogółem 1.100 zł) oraz "bieżące wydatki", w kwocie 400 zł.

Odpowiadając na wezwanie do uprawdopodobnienia danych ujętych we wniosku (zarządzenie z dnia 27 sierpnia 2018 r.) skarżący przedłożył przekaz pocztowy potwierdzający otrzymanie przezeń emerytury za styczeń 2018 r. oraz dokumenty obrazujące ponoszone koszty utrzymania.

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.

Stosownie do art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 § 1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.

Odnosząc się do wniosku skarżącego należy przywołać zasady sformułowane w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. Stosownie do ich brzmienia, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym (czyli zgodnie z art. 245 §2 cytowanej regulacji, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z kolei warunkiem przyznania osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (zgodnie z art. 245 §3 p.p.s.a. obejmującym tylko zwolnienie od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmującym tylko ustanowienie jednego z wymienionych w tym przepisie profesjonalnych pełnomocników) jest wykazanie niemożności poniesienia pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Dokonana w tym kontekście ocena stanu majątkowego i sytuacji życiowej wnioskodawcy doprowadziła do konkluzji, że zachował on wymóg warunkujący przyznanie prawa pomocy aczkolwiek tylko w stopniu uzasadniającym częściowe uwzględnienie wniosku.

Z oświadczeń wyżej wymienionego wynika, że nie posiada on żadnych zasobów finansowych ani łatwego do spieniężenia majątku, zaś dochód przypadający na jego dwuosobowe gospodarstwo domowe, zważywszy wysokość obciążających tę rodzinę wydatków nie umożliwia dokonania oszczędności wystarczających na pokrycie pełnych kosztów niniejszego postępowania, a w szczególności wydatków jakie wiążą się zazwyczaj z opłaceniem radcy prawnego z wyboru, bez uszczerbku w koniecznych potrzebach życiowych. Istotny wpływ na podjęcie takiego rozstrzygnięcia miał przy tym fakt, iż wnioskodawca jest osobą w podeszłym wieku (85 lat), schorowaną (patrz: treść skargi), zaś jego oświadczenia wskazują na związaną z tym nieporadność (vide: pismo z dnia 20 września 2018 r. - karta nr 7 załącznika do akt sprawy). Wszystkie te okoliczności przemawiają za zasadnością ustanowienia dlań pełnomocnika z urzędu.

Strona 1/2