Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Szczepan Prax po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Dyrektora A w L. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zdolności do służby w Służbie Więziennej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 28 kwietnia 2015 r. Dyrektor A w L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zdolności do służby J.R. w Służbie Więziennej.
W odpowiedzi na skargę z dnia 1 czerwca 2015 r. organ administracji wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1647) zgodnie, z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniesie uprawniony podmiot po wyczerpaniu środków zaskarżenia oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i zostanie złożona w terminie.
Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego oparte jest na zasadzie skargowości. Tym samym postępowanie to może być wszczęte jedynie na żądanie pochodzące od legitymowanego podmiotu. Stosownie do treści art. 50 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym a także inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zdolności do służby J.R. w Służbie Więziennej.
Zgodnie z art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t. j. Dz. U. z 2014, poz. 1415 ze zm.) zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. Poza tym art. 111 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, że funkcjonariusz może zostać skierowany do komisji lekarskiej: 1) z urzędu lub na jego wniosek - w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych chorób ze służbą; 2) z urzędu - w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego. Jednocześnie właściwość i tryb działania komisji określa ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1822), zwana dalej ustawą o komisjach. Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o komisjach do komisji lekarskiej funkcjonariuszy Służby Więziennej kieruje kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej. Następnie od orzeczenia rejonowej komisji lekarskiej osobie badanej lub podmiotowi kierującemu tę osobę do rejonowej komisji lekarskiej w celu wydania orzeczenia przysługuje odwołanie (art. 42 ust. 1 ustawy o komisjach).