Wątpliwości co do daty decyzji należy kwalifikować jako wątpliwości "co do treści decyzji", o których mowa w art. 113 par. 2 Kpa, a zatem rozstrzygnięcie powinno nastąpić w formie postanowienia, na które służy zażalenie /art. 113 par. 3 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 207 par. 6 Kpa skargę Mikołaja S. na pismo Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 17 kwietnia 1986 r. w przedmiocie ustalenia daty doręczenia decyzji o pozwoleniu na budowę.
Mikołaj S. wystąpił w dniu 22 kwietnia 1982 r. z wnioskiem o udzielenie mu pozwolenia na budowę budynków mieszkalnych nowego siedliska we wsi N.Ł. i otrzymał takie pozwolenie z datą 4 czerwca 1982 r. /nr 838/28/82/. W dniu 3 marca 1986 r. wystąpił do Wojewody Białostockiego z informacją, że pozwolenie na budowę otrzymał dopiero w dniu 16 lutego 1985 r., o czym świadczy data stempla pocztowego. W związku z tym wnosił o sprostowanie daty w pozwoleniu na budowę.
Pismo, którego dotyczy skarga, stanowi odpowiedź na zarzut podania w pozwoleniu na budowę daty wstecznej. Skarga Mikołaja S. wobec tego nie dotyczy stosunku materialnoprawnego rozstrzygniętego co do istoty decyzją administracyjną, lecz ustalenia faktycznej daty udzielenia i doręczenie pozwolenia na budowę. Wątpliwości tego rodzaju należy zakwalifikować jako "wątpliwości co do treści decyzji", o których mowa w art. 113 par. 2 Kpa, a zatem ich rozstrzygnięcie powinno nastąpić w formie postanowienia, na które służy zażalenie /art. 113 par. 3 Kpa/. Należy bowiem uznać, że data decyzji stanowi jej istotny element /art. 107 par. 1 Kpa/, a zatem należy do pojęcia "treść decyzji".
Niezależnie jednak od tego, czy zaskarżone pismo uznać za postanowienie w rozumieniu art. 113 par. 2 Kpa /mimo, że wątpliwości zgłoszonych przez Mikołaja S. nie wyjaśnia, gdyż nie powołuje się na dowód w postaci pokwitowania odbioru decyzji/, czy też za pismo wyjaśniające w rozumieniu art. 237 par. 3 Kpa, skargę należało uznać za niedopuszczalną, ponieważ zgodnie z art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa do sądu administracyjnego można zaskarżyć ostateczną decyzję administracyjną, zaskarżone pismo zaś taką decyzją nie jest, nie odpowiada bowiem kryterium art. 104 Kpa, gdyż nie rozstrzyga o istocie sprawy ani w całości, ani w części. Nie ulega bowiem wątpliwości, że istotą sprawy było udzielenie pozwolenia na budowę i takie pozwolenie Mikołaj S. otrzymał. Stosunek administracyjnoprawny, będący istotą sprawy rozstrzyganej decyzją administracyjną, musi wynikać z przepisów prawa materialnego. Te zaś przepisy nie wypowiadają się w kwestii rozbieżności między datą wskazaną na decyzji a datą doręczenia decyzji. W tym zakresie wątpliwości mogły być rozstrzygnięte tylko postanowieniem właściwego organu, a na postanowienie takie - zgodnie z art. 196 par. 1 Kpa - skarga nie przysługuje.