Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z wniosku C. W. w przedmiocie rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego, ukarania karą administracyjną, wydania orzeczenia o niezgodności orzeczenia sądu powszechnego z prawem i przyznania odszkodowania postanawia odmówić wnioskodawcy C. W. przyznania prawa pomocy.
We wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data stempla pocztowego) C. W. domaga się rozpatrzenia swojego wniosku z dnia 28 sierpnia 2009 r. o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego - czy Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych miał prawo, na skutek jego wniosku o "przydzielenie" mu adwokata z urzędu, "przydzielić" mu pełnomocnika z urzędu, co uczynił w postanowieniu z dnia 2 marca 2009 r. w sprawie C. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych sygn. akt [...]. Wnioskodawca domaga się ponadto ukarania karą administracyjną osoby wydającej w/w orzeczenie, wydania orzeczenia o niezgodności orzeczenia z dnia 2 marca 2009 r. z prawem oraz "proponuje ustanowienie" odszkodowania (zadośćuczynienia) dla niego w wysokości 5000 zł.
Jednocześnie wnioskodawca wniósł o "przydzielenie mu adwokata z urzędu".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Przyznanie prawa pomocy (czyli m.in. ustanowienie adwokata) jest możliwe w przypadku spełnienia jednej z pozytywnych przesłanek uregulowanych w przepisie art. 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) -dalej p.p.s.a., oraz braku wystąpienia przesłanki negatywnej ujętej w przepisie art. 247 p.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Stosownie do treści art. 64 § 3 p.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Przepis art. 3 § 2 p.p.s.a. stanowi, że kontrola ta, czyli kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. Takie przepisy szczególne zawarte są np. w ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym, ustawie z dnia 17 maja 1989 r.