Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.S. na przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez Burmistrza [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r. postanawia: odrzucić skargę
K.S. (zwana dalej: "Skarżąca") pismem z 25 maja 2016r. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na przewlekłość postępowania Burmistrza [...] (zwany dalej: "Burmistrzem") w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r.
Burmistrz w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi, informując, że Skarżąca nie składała wezwania do usunięcia naruszenia prawa, ani ponaglenia.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 sierpnia 2016r. wezwano: 1) Burmistrza do nadesłania informacji w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania czy Skarżąca przed wniesieniem skargi składała ponaglenie, o którym mowa w art. 141 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015r., poz. 613 ze zm., zwana dalej: "O.p."), względnie inny środek zaskarżenia bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania (art. 3 § 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. z 2016r. poz. 718; zwana dalej: "P.p.s.a."); 2) Skarżącą do złożenia odpisu ponaglenia, o którym mowa w art. 141 O.p. w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Skarżąca w odpowiedzi na ww. wezwanie doręczone 15 września 2016r. przekazała odwołania od decyzji w sprawie łącznego wymiaru zobowiązania pieniężnego z 7 marca 2016r., 11 marca 2015r, 6 marca 2014r., 22 lutego 2013r., 24 października 2012r., 15 lutego 2012r., 14 października 2012r., 20 lipca 2010r., 9 czerwca 2010r. Burmistrz poinformował pismem z 1 września 2016r. o tym, że Skarżąca przed wniesieniem skargi nie składała w toku postępowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa, ani ponaglenia, ani "innego środka zaskarżenia".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skargę należało odrzucić.
Sąd w pierwszej kolejności zauważa, że Skarżąca wniosła w sprawach o sygn. akt III SAB/Wa 41/16 i III SAB/Wa 34/16 skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez Burmistrza w tej samej sprawie - związanej z wydaniem przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzji z [...] lipca 2013r. nr [...] o uchyleniu decyzji ww. Burmistrza o nr [...](k. 38 akt administracyjnych). Wyżej wskazana decyzja Burmistrza dotyczyła łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r. i została wydana 28 stycznia 2013r., choć Skarżąca powołała się w skardze na 28 stycznia 2015r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 28 września 2016r. w sprawie o sygn. akt III SAB/Wa 34/16 odrzucił skargę Skarżącej na przewlekłe prowadzenie postępowania w zakresie przewlekłego prowadzenia postępowania podatkowego przez Burmistrza w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r., uznając, że Skarżąca nie wyczerpała trybu z art. 141 § 1 O.p.
Tym samym Skarżąca doprowadziła do stworzenia w obu wyżej wymienionych sprawach o sygn. akt III SAB/Wa 34/16 i III SAB/Wa 41/16 stanu sprawy w toku (lis pendens) w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.
Sąd stwierdza, że wprawdzie w sprawie o sygn. akt III SAB/Wa 34/16 16 nie doszło jeszcze do prawomocnego osądzenia, o którym mowa w ww. przepisie art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., tym niemniej zachodzi pierwsza z przesłanek wskazanych w art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a. - sprawa objęta skargą w niniejszej sprawie (sygn. akt III SAB/Wa 41/16) jest w toku pomiędzy tymi samymi stronami w sprawie o sygn. akt III SAB/Wa 34/16.
Podstawę odrzucenia skargi w rozpoznawanej sprawie jest zatem przepis art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., z uwagi na istnienie w odniesieniu do tego samego przedmiotu i tych samych stron sprawy w toku (lis pendens). Sąd, mając na względzie ww. przepis orzekł, jak w sentencji.