Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. P. na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w L. w przedmiocie wypłaty odprawy mieszkaniowej postanawia: odrzucić skargę. .
Pismem z 8 lutego 2014 r. R. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w L. w przedmiocie wypłaty odprawy mieszkaniowej.
Stan sprawy, ustalony na podstawie akt administracyjnych, skargi i odpowiedzi organu na skargę, przedstawia się następująco:
Rozkazem personalnym Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] 2009 r. R.P. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy na skutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego. Termin wypowiedzenia upłynął z dniem 31 marca 2010 r.
W dniu 13 lipca 2010 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w L. zawarł z R.P. umowę nr [...] o wypłatę odprawy mieszkaniowej.
W piśmie z 7 grudnia 2012 r. R. P. oświadczył, że odwołuje swoje oświadczenie woli złożone w dniu 13 lipca 2010 r., ponieważ działał pod wpływem błędu. W jego ocenie sprawa wypłaty odprawy powinna być rozstrzygnięta poprzez wydanie decyzji administracyjnej, a nie zawarcie umowy. W odpowiedzi udzielonej pismem z 9 stycznia 2013 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w L. stwierdził, że umowa została zawarta prawidłowo.
Pismem z 12 lutego 2013 r. R. P. wezwał Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM w L. do usunięcia naruszenia prawa, na co otrzymał odpowiedź podtrzymującą dotychczasowe stanowisko organu w sprawie (pismo z 26 lutego 2013 r.).
Pismem z tej samej daty R. P. wniósł zażalenie na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM do Prezesa WAM w W.. Postanowieniem z dnia [...] 2013 r., znak: [...], Prezes WAM uznał zażalenie za nieuzasadnione. Na powyższe postanowienie R. P. wniósł skargę do sądu administracyjnego, jednak została ona odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 722/13, zaś skarga kasacyjna od tego postanowienia została oddalona postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 1425/13.
Pismem z 3 kwietnia 2013 r. R.P. wniósł odwołanie od pisma Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM w L. z 26 lutego 2013 r. W odpowiedziach udzielonych pismami z 29 kwietnia 2013 r. i z 16 maja 2013 r. Prezes WAM podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko w sprawie. Na pismo z 16 maja 2013 r. R. P. wniósł skargę do WSA w Warszawie, która została odrzucona postanowieniem tego Sądu z dnia 10 września 2013 r. (sygn. akt II SA/Wa 1211/13), zaś skarga kasacyjna od tego postanowienia została oddalona postanowieniem NSA z dnia 18 listopada 2013 r. (sygn. akt I OSK 2661/13).
Pismem z 30 października 2013 r. R. P. ponownie wezwał Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM w L. do usunięcia naruszenia prawa, na co otrzymał odpowiedź pismem z 28 listopada 2013 r., w której organ podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko w sprawie.
Pismem z 14 grudnia 2013 r. R. P. wniósł zażalenie na bezczynność do Prezesa WAM w W. W odpowiedzi udzielonej pismem z 10 stycznia 2014 r. Prezes WAM powołał się na swoje wcześniejsze stanowisko, w którym uznał zażalenie za nieuzasadnione.