Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie niezachowania terminu do rozpoznania odwołania postanawia odrzucić skargę.
W dniu 11 września 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła skarga K.K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego polegającą na braku rozpatrzenia odwołania ww. od decyzji Burmistrza Miasta z dnia 5 maja 2014 r. nr [...], odmawiającej skarżącej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad mężem B. K.
W uzasadnieniu skargi ww. wskazała, że w dniu 27 czerwca 2014 r. wpłynęło do Samorządowego Kolegium Odwoławczego odwołanie w sprawie zasiłku opiekuńczego na męża. W dalszej części wskazała na trudną sytuację materialną i życiową rodziny. W konkluzji wniosła o szybkie rozpatrzenie odwołania.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.
W ocenie Kolegium skarga na bezczynność organu nie została poprzedzona wyczerpaniem środków warunkujących jej dopuszczalność albowiem K. K. nie wezwała organu odwoławczego do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Zgodnie z § 2 wyżej wymienionego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie.
Stosownie zaś do treści art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie k.p.a.) na niezałatwienie przez dany organ administracji publicznej sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Należy wskazać, że skarżąca zarzuciła bezczynność Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu (nad którym to organem nie ma organu wyższego stopnia w administracyjnym toku instancji) jednakże przed wniesieniem skargi nie złożyła wymaganego przepisami wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Jak oświadczyła w piśmie z dnia 24 września 2014 r. wzywała SKO do usunięcia naruszenia prawa telefonicznie, pisma jednak nie składała. Złożyła od razu skargę do Sądu "bo tak pouczył ją pracownik SKO".
We wskazanych okolicznościach sprawy uznać należy, że skarżąca nie wezwała organu do usunięcia naruszenia prawa w formie prawem przewidzianej, z tego względu wywiedzioną skargę na bezczynność uznać należało za niedopuszczalną.
W tej sytuacji na mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.