Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu J. K. od postanowienia referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. K. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie negatywnej oceny wniosku postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego.
Skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu tego żądania wskazał, że jego koszty utrzymania są większe niż jego dochody. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach podał, że jest właścicielem domu o powierzchni [...] m² i wartości [...] zł, który, tak samo jak samochód, jest przedmiotem zajęcia komorniczego. Oświadczył, że w roku [...] z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał dochód w kwocie [...] zł, oraz że z tytułu spłaty dwóch kredytów na łączną kwotę [...] zł oraz należności z karty kredytowej w kwocie [...] zł miesięcznie ponosi wydatek w łącznej kwocie około [...] zł. Z przesłanych wraz z wnioskiem dokumentów wynika, że przychód uzyskany w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę działalności w roku [...] wyniósł [...] zł, w pierwszych ośmiu miesiącach [...] r. w ramach prowadzonej działalności wypracował zysk w kwocie [...] zł (przy przychodzie w kwocie [...] zł).
Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki sądowej w dniu [...] r. pełnomocnikowi skarżącego doręczono wezwanie do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez przedłożenie w terminie siedmiu dni, pod rygorem rozpoznania wniosku na podstawie akt sprawy, dodatkowych informacji i dokumentów źródłowych dotyczących sytuacji materialnej i rodzinnej.
Z akt sprawy wynika, że skarżący nie zareagował na to wezwanie, również w przedłużonym dwukrotnie na jego wiosek do dnia [...] r. i następnie do dnia [...] r. terminie.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2017 r. referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu wskazał, że w świetle obowiązujących regulacji prawnych kształtujących instytucję przyznania prawa pomocy skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna i rodzinna spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy. Złożone przez niego oświadczenie, o którym mowa w art. 252 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie zawiera dostatecznych danych koniecznych do oceny jego rzeczywistych możliwości płatniczych. W treści wniosku skarżący ograniczył się jedynie do przedstawienia takich danych, które mogły świadczyć o braku wystarczających bieżących dochodów na ponoszenie pełnych kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie. Uchylił się natomiast od ich wykazania i uzupełnienia w sposób określony w doręczonym wezwaniu. W ramach uzupełnienia szczególne znaczenie miało wykazanie dochodów i wydatków gospodarstwa domowego skarżącego na dzień składania wniosku oraz w dłuższym okresie czasu, które podlega ocenie pod kątem możliwości wygospodarowania przez to gospodarstwo środków na ponoszenie kosztów sądowych w sprawie.
W tym stanie rzeczy referendarz za uzasadnione uznał stwierdzenie, że na obecnym etapie postępowania strona skarżąca nie wykazała ustawowych podstaw do przyznania prawa pomocy.
Sprzeciw od powyższego postanowienia złożył skarżący zarzucając stanowisku referendarza błędną interpretację podstawowych informacji dotyczących dochodów i kosztów utrzymania. Wskazał przy tym, iż zakupiony przez niego budynek mieszkalny jest miejscem jego zamieszkania i narzędziem zarobku. Nadmienił, iż aby samodzielnie utrzymać się i nie zadłużać wyjechał do pracy do H. Dodał też, iż jego miesięczne wydatki wynoszą [...] zł, zaś dochody [...] zł, co nie pozwala na ponoszenie kosztów sądowych.