Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Szymon Widłak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędzia WSA Małgorzata Górecka po rozpoznaniu w dniu 5 października 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku o wyłączenie sędziego WSA Walentyny Długaszewskiej w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego za 2015 rok, postanawia: oddalić wniosek o wyłączenie sędziego.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 lipca 2016 r. w przedmiocie prawa pomocy, skarżący wniósł między innymi o wyłączenie sędziego WSA Walentyny Długaszewskiej wskazując, że "osoba ta jedynie mnie szykanuje".
W związku ze złożonym wnioskiem sędzia WSA Walentyna Długaszewska złożyła pisemne oświadczenie, w którym wskazała, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") mogące wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do jej bezstronności w sprawie skarżącego, dające podstawę do wyłączenia w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego nie może zostać uwzględniony.
Zgodnie z art. 18 § 1 P.p.s.a., sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach: 1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki; 2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia; 3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; 4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron; 5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; 6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; 6a) dotyczących skargi na decyzję lub postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty wydanych w postępowaniu administracyjnym nadzwyczajnym, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu sądowo-administracyjnym dotyczącym kontroli legalności decyzji albo postanowienia wydanych w postępowaniu administracyjnym zwyczajnym, brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; 7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Natomiast stosownie do treści art. 19 P.p.s.a., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.
Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 P.p.s.a.).
Na tle powyższych regulacji w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy (art. 22 § 2 P.p.s.a.). Z treści oświadczenia złożonego do akt sprawy przez sędziego WSA Walentynę Długaszewską nie wynika, aby w niniejszej sprawie zachodziły okoliczności wymienione w art. 18 P.p.s.a. lub inne, które mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. Jak stwierdzono zaś w orzecznictwie sądowym, autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego przezeń wyjaśnienia i jeśli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które podważałyby wiarygodność oświadczenia sędziego (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 121/71, publ. OSN 1972, poz. 55). Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela także pogląd wyrażony w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 P.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w sprawie, a prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o jego wyłączenie nie zasługuje na uwzględnienie (por. postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt II OZ 1474/06, postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08, postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10, postanowienie NSA z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OZ 259/12, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Należy dodać, że z art. 19 P.p.s.a. wynika, iż okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji.
Skarżący natomiast nie wykazał w uzasadnieniu swojego wniosku żadnych ustawowych przesłanek wymienionych w art. 18 § 1 P.p.s.a. ani też okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 19 P.p.s.a.). Samo twierdzenie skarżącego, w którym wyraża on poczucie szykanowania ze strony sędziego, bez przywołania jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby je wzbudzić, nie uzasadnia w najmniejszym stopniu żądania odnoszącego się do wyłączenia tego sędziego.
Tym samym wobec niewykazania jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć prawdziwość oświadczeń wskazanego sędziego, należało orzec, na podstawie art. 22 § 1 i 2 P.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.