Dnia 17 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak, Sędzia NSA Teresa Rutkowska, , Protokolant specjalista- Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku sprawy ze skargi A.S. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej MSW w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia inwalidztwa postanawia: odrzucić skargę.
A.S. wniósł skargę na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej MSW w Ł. z dnia [...] nr [...] nie stwierdzające u skarżącego inwalidztwa od dnia [...] i nie zaliczającego skarżącego do żadnej grupy inwalidzkiej. W skardze tej skarżący stwierdził, iż nie zgadza się w powyższym orzeczeniem, uważa bowiem, że błędnie przyjęto, że jego stan zdrowia uległ poprawie, prawidłowa analiza dokumentacji medycznej powinna doprowadzić do zaliczenia go do grupy inwalidzkiej. Według niego należało uzyskać również opinie innych specjalistów odpowiadających schorzeniom skarżącego, a nie jednego psychiatry. Skarżący podnosi również, że brak jest na chwilę obecną jakichkolwiek rokowań, ażeby stan jego zdrowia uległ poprawie, jego stan wręcz pogarsza się.
Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że zostało ono podjęte na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin z dnia 18 lutego 1994r. Zaskarżone orzeczenie zawierało pouczenie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w terminie 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Odrzucenie skargi z tej przyczyny ma miejsce w szczególności wówczas gdy dotyczy aktu lub czynności nie objętych zakresem właściwości sądu administracyjnego (art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 p.p.s.a.) albo została wniesiona w sprawie wyłączonej z zakresu właściwości tego sądu (art. 5 p.p.s.a.). Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi obowiązkiem sądu administracyjnego jest zbadanie w pierwszej kolejności jej dopuszczalności. Jednym z warunków dopuszczalności skargi jest natomiast pozostawanie sprawy, której ona dotyczy w kognicji sądu administracyjnego.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Ł. W orzeczeniu tym stwierdzono, że skarżący jest zdolny do pracy, nie zalicza się go do żadnej grupy inwalidów od dnia [...].
Tryb postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. nr 79, poz. 349 ze zm.). Z przepisów tego rozporządzenia wynika, że komisje lekarskie podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych oceniają na podstawie badań zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby, a także orzekają m.in. o stopniu uszczerbku na zdrowiu spowodowanym wypadkiem lub chorobami pozostającymi w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, związku schorzeń i ułomności ze służbą, inwalidztwa i związku tego inwalidztwa ze służbą (§ 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 rozporządzenia). Komisje lekarskie są więc właściwe w zakresie badań medycznych oraz wydawania orzeczeń o stanie zdrowia i stopniu zdolności do służby, jak również stopniu uszczerbku na zdrowiu, związku schorzeń i ułomności ze służbą (§ 12 i § 13 oraz § 14 ust. 2 rozporządzenia). Zasady orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Policji zawarte są w treści rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 stycznia 1995r. w sprawie zasad orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, emerytów i rencistów policyjnych, trybu postępowania i właściwości komisji lekarskich w tych sprawach, sposobu przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania (Dz.U. nr 8, poz. 41 ze zm.), które zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 21 ust. 4 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jedn.: Dz.U. z 2013r., poz. 667 ze zm.). Orzeczenia komisji lekarskich MSWiA można podzielić na dwie odrębne grupy. Pierwsza z nich związana jest z ustalaniem przez komisję zdolności do służby. Oceniany jest więc stan zdrowia danej osoby na potrzeby zaliczenia jej do określonej kategorii zdolności do służby w celu przyjęcia do niej, dalszego jej pełnienia czy zwolnienia ze służby. Orzeczenia w tych sprawach są wiążące dla organu w sprawie powołania danej osoby do służby, przeniesienia funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe czy zwolnienia go ze służby. Orzeczenia te stanowią podstawę do wydania przez właściwe organy decyzji administracyjnej, na mocy której osoba jest przyjmowana do służby, przeniesiona na inne stanowisko służbowe czy z niej zwalniana. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że komisje lekarskie, działające w sprawach funkcjonariuszy czy kandydatów do służb mundurowych, są organami administracji publicznej i swe rozstrzygnięcia podejmują w formie decyzji administracyjnych, nazwanych orzeczeniami. Orzeczenia te podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 6 listopada 2000r., OSA 1/00, ONSA 2001/2/47). Drugą grupę orzeczeń wydawanych przez omawiane komisje stanowią orzeczenia, które ustalają schorzenia funkcjonariusza oraz ich związek ze służbą do celów odszkodowawczych lub rentowych albo zaopatrzenia emerytalnego, przysługujących na podstawie innych ustaw niż ustawa o Policji. Takie orzeczenia nie mają jednak samodzielnego bytu. Są one poddawane kontroli przez sądy powszechne w ramach odwołań od decyzji wydawanych w innych postępowaniach przez organy właściwe w sprawach odszkodowawczych lub emerytalno - rentowych. Orzeczenia z tej drugiej grupy mają wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż sprawy orzekania o inwalidztwie i związku schorzeń ze służbą nie należą do właściwości takich sądów (por. wyroki NSA z 30 kwietnia 2010r., I OSK 93/10; z 29 maja 2008r., II OSK 667/08; z 22 lipca 2010r., I OSK 220/10, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1999r., III ZP 9/99 OSNAPiUS z 2000r, nr 5, poz.167, uchwała NSA z dnia 19 stycznia 1998r., OPS 8/97, postanowienia NSA z 6 listopada 2000r., OSA 1/00, ONSA z 2001, nr 2, poz. 47, oraz z 21 lutego 2013r., I OSK 251/13).