Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie WSA Halina Jakubiec (spr.) Protokolant st. ref. Urszula Czerwińska po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. O. na niewykonanie przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2014 r. w sprawie III SA/Kr 843/13 postanawia: odrzucić skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Kr 843/13 uchylił zaskarżoną przez A. O. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 15 kwietnia 2013 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z [...] 2013 r. odmawiającą przyznania A. O. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad babcią J. S.
A. O. wniosła pismem z dnia 10 kwietnia 2015 r. do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie skargę na niewykonanie przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej działającego w imieniu Prezydenta Miasta ww. wyroku Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. -w skrócie: "p.p.s.a.") w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi (art. 154 §3 P.p.s.a.).
Wskazać należy, że ocenę merytorycznej zasadności skargi poprzedza badanie jej wymogów formalnych, w tym warunku dopuszczalności takiej skargi.
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie mamy do czynienia z niedopuszczalnością skargi. Z treści skargi wynika podstawa prawna żądania przepis art. 154 § 1 p.p.s.a., który w brzmieniu obowiązującym do dnia 15 sierpnia 2015 r. stanowił, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. W wyniku nowelizacji tego przepisu dokonanej na podstawie art. 1 pkt 42 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658) zmieniono treść art. 154 § 1 p.p.s.a. Nowe brzmienie tego przepisu przewiduje, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Zmiana brzmienia cytowanego art. 154 p.p.s.a zredukowała skargę na niewykonanie wyroku tylko do przypadku wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania i tym samym wyłączyła skargę na niewykonanie wyroku uchylającego lub stwierdzającego nieważność aktu lub czynności. Stwierdzenie powyższego oznacza niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego na niewykonanie wyroku tego sądu uwzględniającego skargę na decyzję administracyjną.
Ze wskazaną wyżej sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie.
Przedmiotem skargi jest niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Kr 843/13 podjętego w wyniku przeprowadzonej kontroli legalności decyzji dotyczących świadczenia pielęgnacyjnego. Wspomniane orzeczenie nie obejmuje kwestii bezczynności ani też przewlekłego prowadzenia postępowania przez te organy.
Z tych względów należało wniesioną skargę uznać za niedopuszczalną, co w konsekwencji skutkuje jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji niniejszego postanowienia.