Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Wojewody z dnia 11 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej i dodatku szkoleniowego - po wznowieniu postępowania postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. ustanowić na rzecz skarżącej radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną uwidoczniła brak osób pozostających z nią we wspólnym gospodarstwie domowym.
Określając swój majątek podała, że oprócz 48 metrowego mieszkania nie ma innych nieruchomości. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Uzasadniając swoje starania zaakcentowała, że jest osobą samotną i bezrobotną. Od sierpnia 2008 r. pobiera z MOPS zasiłek stały w wysokości 444 zł (vide: akta admin. decyzja z dnia 12 sierpnia 2008 r.) i okresowy w wysokości 20 zł. Przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności została uznana za osobę o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (vide: akta admin. orzeczenia z dnia 25 lipca 2008 r.) Z uwagi na stan zdrowia nie pracuje dorywczo. Za prąd płaci 28,10 zł, za telefon 65 zł, za RTV 17 zł, za śmieci 28,80 zł, za wodę 25 zł. Na leki w styczniu br, musiała przeznaczyć 62,15 zł.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej. W konsekwencji uznania, że skarżąca korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych jej wniosek w tym zakresie należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Równocześnie godzi się zauważyć, że bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącej a mianowicie ustanowienia radcy prawnego. Zgodnie bowiem z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, uprzedniego złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne". Owa "dokładność" stopniowana jest z kolei przeświadczeniem czy to sądu czy to referendarza, że strona okoliczności te wykazała to znaczy przedstawiła je w sposób przekonywujący. Jednocześnie zwrócenia uwagi wymaga, iż przyjęta przez ustawodawcę konstrukcja prawna opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się co do tego, że nie będzie jej stać na uiszczenie wymaganych kosztów oraz nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości względnie tyczą one nieistotnych składników stanu majątkowego strony to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony do składania dodatkowych oświadczeń lub przedkładania dokumentów źródłowych (arg. ex art. 255 ppsa). Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony najzwyczajniej albo nie będzie stać na pokrycie wymaganych opłat albo odbędzie się to kosztem istotnego uszczuplenia jej majątku to może wydać rozstrzygniecie w przedmiocie zwolnienia bez konieczności dalszych wezwań.