Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Wołek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 sierpnia 2011 r. wniosku U. J. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi U. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 26 lipca 2010r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: 1. odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 maja 2011r. sygn. III SA. Kr 1058/10, 2. odmówić sporządzenia uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 maja 2011r. sygn. III SA. Kr 1058/10
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 26 lipca 2010r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 2010r., znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u U. J. choroby zawodowej.
U. J. wniosła skargę na powyższą decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarżąca udzieliła pełnomocnictwa w sprawie profesjonalnemu pełnomocnikowi- adwokatowi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 10 maja 2011r. oddalił skargę. Na rozprawie i przy ogłoszeniu wyroku obecny był reprezentujący skarżącą adwokat.
Skarżąca złożyła w dniu 2 lipca 2011 r. sporządzony osobiście wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, wniosek o sporządzenia uzasadnienia wyroku oraz wypowiedzenie pełnomocnictwa adwokatowi. Przesyłka pocztowa zawierająca powyższe pisma została doręczona Sądowi w dniu 4 lipca 2011 r.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżąca wskazała, że po zapadnięciu orzeczenia poleciła pełnomocnikowi złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Pełnomocnik nie dochował terminu nie informując o tym mocodawcy. W rozmowie telefonicznej w dniu 1 lipca 2011r. skarżąca dowiedziała się, że pełnomocnik nie złożył przedmiotowego wniosku. Zatem uchybienie terminu nie nastąpiło z winy skarżącej, gdyż została wprowadzona w błąd przez adwokata, który zlekceważył terminy sądowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., w sprawach w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo od dnia doręczenia odpisu sentencji wyroku.
W przedmiotowej sprawie, wobec oddalenia skargi wyrokiem z dnia 10 maja 2011r. termin do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku upłynął z dniem 17 maja 2011 r. Wniosek został wniesiony 2 lipca 2011 r., a więc z przekroczeniem 7 dniowego terminu.
Odnosząc się do wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, należy wskazać, że art. 86 i art. 87 p.p.s.a. określają okoliczności, w jakich sąd może tego dokonać.
Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (§2). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§2). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (§3). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§4). Po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych (§5).