Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. U. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia przyznać skarżącej prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 18 czerwca 2010 r. uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF w dniu 1 lipca 2010 r., D. U. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, w tym wpisu od skargi w wysokości 500 zł.
Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z pozostającym na jej utrzymaniu mężem, oprócz zajmowanego lokalu o powierzchni 60,94 m2 nie posiada innych nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro. Źródłem jej przychodów jest emerytura w wysokości 1 104,84 zł brutto (938,40 zł netto) miesięcznie oraz działalność gospodarcza w zakresie handlu, która w 2009 r. przyniosła stratę w wysokości 11 128,77 zł. Małżonek skarżącej nie pracuje ze względu na zły stan zdrowia i nie uzyskuje żadnych dochodów.
Postanowieniem z dnia 21 lipca 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu, odwołując się do ustalonych okoliczności faktycznych przyjęto, że uzyskiwane przez skarżącą przychody z działalności gospodarczej oraz emerytury, pozwalają jej zabezpieczyć środki niezbędne do pokrycia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, w tym wpisu od skargi w wysokości 500 zł. Konieczność ponoszenia kosztów prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa nie uzasadnia bowiem automatycznie zwolnienia od kosztów sądowych. Skarżąca osiąga przychody z dwóch źródeł, zaś ich wysokość uzasadnia pogląd, że koszty sądowe w niniejszej sprawie mogą być przez nią wygospodarowane bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Oczywiste jest przy tym, że uiszczone koszty sądowe zmniejszają możliwości pokrycia innych wydatków. Jednakże okoliczność, iż skarżąca ma wiele innych wydatków które ograniczają jej zdolności płatnicze nie oznacza jeszcze, iż znajduje się w sytuacji materialnej, która uprawniałaby ją do korzystania z pomocy państwa w postaci przyznania prawa pomocy, która ma co do zasady charakter wyjątkowy.
Od powyższego orzeczenia skarżąca wniosła sprzeciw wskazując, że uiszczenie wpisu sądowego stanowi dla niej duży uszczerbek w utrzymaniu koniecznym dla niej i jej rodziny. Prowadzona przez nią działalność gospodarcza przynosiła w roku ubiegłym, jak tez bieżącym stratę. W chwili obecnej jedynym źródłem utrzymania skarżącej jest emerytura w wysokości 938, 40 zł (netto ).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.