Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku .M P. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika w sprawie ze skargi kasacyjnej L. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 1773/19 w sprawie ze skargi L. L. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: odmówić dopuszczenia M. P. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 1773/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. L. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący.
Wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie na podstawie art. 33 § 2 P.p.s.a. złożył M. P. wskazując, że dopuszczenie do udziału w niniejszej sprawie umożliwi wnioskodawcy złożenie skargi konstytucyjnej na obrady Episkopatu Polski.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 33 § 2 zdanie pierwsze ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej "p.p.s.a."), udział w charakterze uczestnika może zgłosić osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że kryterium interesu prawnego, na którym jest oparta legitymacja do udziału w postępowaniu oznacza, że akt, czynność lub bezczynność organu administracji musi dotyczyć interesu prawnego danej osoby, który musi być własny, indywidualny i oparty na konkretnym przepisie prawa powszechnie obowiązującego (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z 11 kwietnia 2005 r., sygn. akt OPS 1/04). W orzecznictwie sądowym i piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, że o tym, czy wnioskodawca ubiegający się o udział w postępowaniu sądowoadministracyjnym ma interes prawny w danej sprawie, decyduje norma prawa materialnego, na której oparto zaskarżony akt administracyjny, a nie interes faktyczny (zob. wyrok NSA z 15 kwietnia 1993 r., I SA 1719/92, OSP 1994/10, poz. 199, z aprobującą glosą P. Kucharskiego, OSP 1994/10; w nowszym orzecznictwie np. postanowienia NSA: z 25 września 2014 r., II OZ 819/14, z 3 września 2014 r., II OZ 783/14, LEX nr 1530818). Stwierdzenie interesu prawnego polega na ustaleniu związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa materialnego a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa polegającą na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną podmiotu w zakresie jego pozycji materialnoprawnej. Jeżeli natomiast akt stosowania danej normy nie wywiera bezpośredniego wpływu na sferę sytuacji prawnej danego podmiotu, wówczas nie można mówić o interesie prawnym strony, a więc także o statusie uczestnika postępowania na prawach strony.