Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej (...) w przedmiocie wyłączenia gruntów z produkcji rolnej na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 1988 r. II SA 373/88
postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zarzut rażącego naruszenia wskazanych w rewizji nadzwyczajnej przepisów prawa jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 168 par. 1 Kpc wniosek o przywrócenie terminu może być oddalony tylko po przeprowadzeniu rozprawy.
Już więc z tej przyczyny zaskarżone postanowienie, jako wydane na posiedzeniu niejawnym, rażąco narusza prawo.
Słusznie też rewidujący podnosi, że Naczelny Sąd Administracyjny przeważającą część uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia poświęcił wykazaniu, że Parafia uchybiła terminowi do wniesienia skargi. Rozważania te są bezprzedmiotowe w postępowaniu o przywrócenie terminu i dlatego tylko ubocznie można zauważyć, że nie są one przekonywające.
Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności oddalenia wniosku o przywrócenie terminu nie można zgodzić się z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego, że przywrócenie terminu uzasadnia tylko przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności procesowej, trwająca przez cały czas przewidziany dla jej dokonania. Wystarczy bowiem, gdy zaistnieje ona w ostatnim dniu upływu tego terminu.
Należy także podzielić pogląd rewidującego, że ocena, czy choroba księdza P. uniemożliwiała złożenie skargi, wymaga wiadomości specjalnych i dlatego dla jej dokonania należało przynajmniej przesłuchać lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie.
Tak więc pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, że choroba ta nie uniemożliwiała napisania skargi w terminie jest dowolny.