Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Lucyna Picho po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2015 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku K. L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. L. o wymierzenie Inspektorowi Uzbrojenia grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz kompletnymi aktami sprawy postanawia: przyznać prawo pomocy.
W następstwie doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł (k- 15) skarżący skierował do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W oświadczeniu złożonym na urzędowym formularzu wnioskodawca wyjaśnił, że pozostaje sam w gospodarstwie domowym. Ujawnił, że posiada majątek w postaci mieszkania o powierzchni [...] m2. Wskazał również, że zdiagnozowano u niego chorobę [...], przez co przez cały czas pozostaje pod opieką lekarzy, specjalisty [...]. Choroby uniemożliwiają mu podjęcia pracy zarobkowej, i dlatego jego syn opłaca mu koszty leczenia, zakupu żywności i czynszu. K. L. wyjaśnił, że aktualnie nie posiada żadnych oszczędności i dochodów. W jego ocenie uzasadnia to przyznanie mu prawa pomocy.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Rozpoznawany wniosek zawiera żądanie zwolnienia strony od kosztów sądowych, a zatem dotyczy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej jako: p.p.s.a.). W świetle art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., warunkiem przyznania osobie fizycznej prawa pomocy w tak określonym zakresie jest wykazanie przez wnioskodawcę, że nie jest on stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie referendarza sądowego zgłoszony wniosek zasługuje na uwzględnienie, albowiem oświadczenia w nim zawarte, uzasadniają stwierdzenie, że wnioskodawca wykazał, że poniesienie kosztów sądowych stwarza dla niego niebezpieczeństwo, o którym mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Skoro skarżący nie posiada żadnego źródła utrzymania, i korzysta z finansowej pomocy syna, to świadczy to o tym, że może on jedynie zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe w ograniczonym zakresie, tj. - jak wskazano we wniosku - na zakup żywności i leków. A skoro tak to należało stwierdzić, że środki z budżetu domowego nie są wystarczające do pokrycia równocześnie kosztów sądowych bez ryzyka znacznego pogorszenia sytuacji bytowej strony.
W tych okolicznościach, wobec stwierdzania, że wnioskodawca nie posiada zdolności do ponoszenia kosztów opłat sądowych w sprawie, na podstawie art. 246 §
1 pkt 2 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.