Sprawa ze skargi na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji dotyczącej prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop dodatkowy, związany ze zwolnieniem ze służby
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. o wydanie decyzji dotyczącej prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop dodatkowy, związany ze zwolnieniem ze służby postanawia umorzyć postępowanie w sprawie.

Uzasadnienie

M. S. przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w niniejszej sprawie uczynił bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. o wydanie decyzji dotyczącej prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop dodatkowy, związany ze zwolnieniem ze służby.

W odpowiedzi na skargę Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wniósł o umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wskazując, że w wyniku rozpatrzenia powołanego wniosku skarżącego, w dniu [...] marca 2011 r. wydał postanowienie nr [...] o zawieszeniu postępowania w przedmiocie wypłaty stronie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany, w związku ze zwolnieniem ze służby w ABW, urlop dodatkowy, o którym mowa w art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.), w związku z czym nie pozostaje w bezczynności w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stanie się ono bezprzedmiotowe z innych przyczyn, niż wymienione w pkt 1 i 2 tego przepisu. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 161 § 2 tej ustawy).

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w przewidzianym prawem terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu albo nie podjął stosownej czynności.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 149 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Z przytoczonego przepisu wynika a contrario, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy dany akt podjęty został z naruszeniem terminu przewidzianego do jego wydania. Sąd administracyjny nie jest tym samym uprawniony do prowadzenia postępowania w celu wyjaśnienia przyczyn bezczynności, jeżeli w dniu orzekania zarzucana w skardze bezczynność już nie występuje.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, iż Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] zawiesił postępowanie wszczęte wnioskiem M. S. z dnia [...] stycznia 2011 r. Fakt wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania powoduje, że organ nie pozostaje w bezczynności. Zawieszenie postępowania powoduje bowiem wstrzymanie biegu sprawy, z uwagi na przeszkody określone w postanowieniu o zawieszeniu. Stosownie do art. 103 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zawieszenie postępowania wstrzymuje bieg terminów załatwienia sprawy przewidzianych w Kodeksie, zatem stan zawieszenia postępowania nie jest stanem bezczynności organu w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 149 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skoro więc w momencie rozpoznania przez Sąd skargi organ nie pozostaje w bezczynności, to brak jest podstaw do zastosowania trybu przewidzianego w art. 149 powołanego ustawy, co w konsekwencji sprawia, że niniejsze postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu.

Dodać jedynie należy, że w ramach skargi na bezczynność Sąd nie może oceniać zgodności z prawem wydanego postanowienia o zawieszeniu postępowania, gdyż kontroli takiej można dokonać jedynie w ramach odrębnego postępowania, którego przedmiotem byłaby skarga na to postanowienie.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 oraz § 2 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1