Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Mazur-Selwa po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy [...] na przewlekłe prowadzenie postępowania odwoławczego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości - p o s t a n a w i a - I. odrzucić skargę; II. zwrócić Wójtowi Gminy [...] kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
II SAB/Rz 18/15
Uzasadnienie
Decyzją z [...] października 2007 r. nr [...], Wójt Gminy [...] ustalił Spółdzielni [...] opłatę w wysokości 839 zł i 40 groszy naliczoną w związku ze zbyciem nieruchomości nr ewid. 1117/22 w S., której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego w dniu 30 grudnia 2002 r. uchwałą Rady Gminy [...] nr [...].
Odwołanie od tej decyzji wniosła Spółdzielnia [...], które zostało przekazane Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu [...] (dalej SKO lub Kolegium) w dniu 7 grudnia 2007 r.
Wójt Gminy [...] zwracał się kilkakrotnie do SKO o udzielenie informacji na jakim etapie znajduje się postepowanie odwoławcze. Mimo tych wezwań organ nie uzyskał informacji o sposobie zakończenia postępowania odwoławczego. W związku z powyższym Wójt pismem z dnia 5 września 2014 r. zwrócił się do SKO z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w związku z nierozpatrzeniem odwołania w ustawowym terminie. Kolegium nie udzieliło odpowiedzi na wezwanie.
Wójt Gminy [...] skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania odwoławczego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Skarga wpłynęła 13 lutego 2015 r. Wójt Gminy wniósł o zobowiązanie Kolegium do wydania decyzji i zwrotu akt oraz orzeczenia o kosztach postępowania.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie, względnie odrzucenie, z uwagi na okoliczność, że Gmina nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzję organu odwoławczego, dotyczącą opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Ponadto w przekazanych aktach administracyjnych sprawy znajduje się decyzja SKO z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] października 2007 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej zwanej P.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym (§ 1). Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2). Według art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wskazane w pkt 1-5 tego przepisu. Przyczyną niedopuszczalności drogi sądowoadministracyjnej, wynikającą z powyższej regulacji, jest złożenie skargi przez podmiot, który nie jest legitymowany do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Do takich podmiotów należy organ administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję administracyjną - jako organ pierwszoinstancyjny.
W myśl art. 3 § 2 pkt 1 i 8 P.p.s.a., skarga do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania dopuszczalna jest m.in. w sprawach podlegających załatwieniu w formie decyzji administracyjnej. Jak wynika z art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a., warunkiem skutecznego wniesienia skargi jest wyczerpanie przez wnoszącego skargę środków zaskarżenia, jeżeli służyły one w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegających załatwieniu w formie decyzji konieczne jest uprzednie wniesienie przez stronę zażalenia do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stosownie do art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej zwana K.p.a.). W myśl art. 28 K.p.a., stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Od strony odróżnić należy jednak organ administracji publicznej właściwy do załatwienia sprawy, który statusu strony nie posiada i w toku danego postępowania administracyjnego uzyskać go nie może (art. 5 § 2 pkt 3, art. 29 K.p.a.). Niedopuszczalne jest bowiem skumulowanie roli organu załatwiającego sprawę i strony postępowania.