Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.G. na bezczynność Wójta Gminy [...] w sprawie udzielenia informacji publicznej - postanawia - umorzyć postępowanie sądowe
W dniu 27 lutego 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga E.G. reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika na bezczynność Wójta Gminy B. w sprawie udzielenia informacji publicznej. Skarga została złożona w siedzibie organu w dniu 10 lutego 2017 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania, ewentualnie o oddalenie skargi. Wyjaśnił, że w dniu 13 lutego 2017 r. udzielił wnioskodawczyni żądanej informacji publicznej.
W dniu 3 kwietnia 2017 r. do Sądu wpłynęło pismo strony skarżącej, w którym oświadczyła, że wycofuje skargę w powyższej sprawie wobec udzielenia jej wnioskowanej informacji, co w jej ocenie jest równoznaczne z uwzględnieniem skargi w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. Skorzystanie z uprawnienia do cofnięcia skargi, wynikającego z art. 60 P.p.s.a. uzasadnia umorzenie postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Dodatkowo, na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a. zwróciła się zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 60 P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Skutkuje to bezprzedmiotowością, a w dalszej perspektywie umorzeniem postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Bezprzedmiotowością, a następnie umorzeniem postępowania, ale "z innych przyczyn" na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. skutkuje także uwzględnienie skargi przez organ ramach jego kompetencji autokontrolnych w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. W myśl tej regulacji organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. Z treści tej regulacji wynika, że stwierdzenie przez organ czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa jest warunkiem uznania, że doszło do uwzględnienia skargi przez organ w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a.
Sąd stwierdza, że w przedmiotowej sprawie organ udzielił żądanej informacji, nie dokonując jakiejkolwiek oceny czy bezczynność, jakiej się dopuścił miała miejsce bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Nie można zatem uznać, mimo udzielenia żądanej informacji publicznej, że organ uwzględnił skargę w ramach autokontroli w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a.
Wobec uznania, że w sprawie nie doszło do skutecznego uwzględnienia skargi w trybie autokontroli Sąd związany jest oświadczeniem o cofnięciu skargi. Nie znajdując przeciwwskazań wymienionych w art. 60 P.p.s.a., sąd uznał cofnięcie skargi za skuteczne. Procesowym skutkiem rezygnacji skarżącej z sądowej kontroli zaskarżonej bezczynności jest umorzenie postępowania. W przypadku zaś cofnięcia skargi nie ma możliwości zastosowania art. 201 § 1 P.p.s.a., który stanowi, że zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu w razie umorzenia postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. z przyczyny określonej w art. 54 § 3 P.p.s.a. Brak jest zatem podstawy prawnej do zastosowania art. 201 § 1 P.p.s.a. w sytuacji, gdy do umorzenia postępowania dochodzi na podstawie art. 60 w zw. z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w następstwie cofnięcia skargi.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.