Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata W. R. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi E. S. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy O. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej p o s t a n a w i a przyznać na rzecz adwokata W. R. , wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej przy ul. [...], [...], od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 147,60 zł ( słownie: sto czterdzieści siedem złotych, sześćdziesiąt groszy ) w tym 27,60 zł ( słownie: dwadzieścia siedem złotych, sześćdziesiąt groszy ) podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia kosztów zastępstwa prawnego udzielonego z urzędu.
Postanowieniem starszego Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2018r. przyznane zostało skarżącemu E. S. pomocy obejmujące zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie dla niego adwokata z urzędu w sprawie skargi na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy O. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w K., zarządzeniem Dziekana ORA z dnia 15 maja 2018r. na pełnomocnika E. S. został wyznaczony adwokat W. R., wykonujący zawód w Kancelarii Adwokackiej w K. przy ul. [...].
W dniu 8 sierpnia 2018r. adwokat W. R. złożył Opinie o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, w której oświadczyła, iż brak jest podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej dotyczącej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 czerwca 2018r. oddalającego skargę E. S..
Pełnomocnik przedłożył sporządzoną kopię opinii w przedmiocie braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od w/w wyroku. Ponadto adwokat oświadczył, iż wnosi o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu w przedmiotowej sprawie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej .
Zgodnie z art. 250 § 2 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ) - wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, nie mniej niż 120 zł. Biorąc pod uwagę, iż stawka minimalna w niniejszej sprawie wynosi 240,00 zł, stawka za sporządzenie w/w opinii wynosi zatem 120,00 zł.
W myśl natomiast § 4 ust. 3 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości - w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1 , sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach tj. 23 %.
W związku z powyższym, na zasadzie art. 250, art. 258 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ), § 21 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. 1714 ) w zw. § 4 pkt. 3 cytowanego Rozporządzenia należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późniejszymi zmianami ).