Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie WIkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2010 r. w Gorzowie WIkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych sprawy ze skargi na bezczynność Prokuratora Okręgowego w przedmiocie wydania poleceń prokuratorowi Prokuratury Rejonowej postanawia: przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
16 grudnia 2010 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wniosek T.C. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej w wysokości od 370 zł do 440 zł (netto).
T.C. wskazał, że mieszka wraz z matką, która otrzymuje emeryturę w wysokości 900 zł (netto). Skarżący oświadczył, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Wymaga podkreślenia, że co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
W niniejszej sprawie za uwzględnieniem wniosku T.C. o przyznanie prawa pomocy przemawia fakt, że uzyskuje on miesięcznie niewielki dochód z tytułu świadczeń wypłacanych przez ośrodek pomocy społecznej w łącznej wysokości 370-440 zł (netto).
Sygn. akt II SAB/Go 58/10
W świetle zasad doświadczenia życiowego w pełni uprawniony jest wniosek, że posiadane przez T.C. środki pieniężne wystarczają jedynie na zabezpieczenie podstawowych potrzeb życiowych. Nie ma również racjonalnych podstaw do kwestionowania jego oświadczenia odnośnie braku oszczędności czy wartościowych rzeczy ruchomych.
Konstatując należy stwierdzić, że wniosek T.C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest uzasadniony. Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.