Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Siudyka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 marca 2020 r. sprawy ze skargi J. M. na bezczynność Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach w przedmiocie odwołania od decyzji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. J. M. (dalej: skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach w przedmiocie odwołania od decyzji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o oddalenie skargi, wskazując że skarżący nie był uprawniony do wniesienia ponaglenia, gdyż nie posiadał on interesu prawnego do jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096), dalej "k.p.a.", stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Z kolei w myśl art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej jako: "p.p.s.a."), w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
Zgodnie z art. 50 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Interes prawny musi być interesem własnym, a przy tym indywidualnym. Skarżącym, czyli podmiotem, który ma interes prawny we wniesieniu skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, może być nie tylko ten podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej, ale także ten, którego interes prawny wywodzony jest z przepisów prawa procesowego. Kryterium "interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi oznacza, że akt, czynność lub bezczynność organu administracji musi dotyczyć interesu prawnego skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego. Mieć interes prawny to tyle, co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do wystąpienia z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji publicznej. Tak jednak, jak w postępowaniu administracyjnym interes ten musi być wywodzony przede wszystkim z przepisów prawa materialnego, to w postępowaniu sądowoadministracyjnym, może być on oparty także o przepisy prawa procesowego lub ustrojowego. Ze skargą może więc wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej (wyrok NSA z dnia 20 lutego 2018r., sygn. akt OSK 3329/15).
W niniejszej sprawie skarżący, działając we własnym imieniu złożył skargę na bezczynność Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach w przedmiocie odwołania od decyzji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.
Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, w postępowaniu administracyjnym skarżący działał jako pełnomocnik N. i Z. Z., w związku z czym po jego stronie nie występuje element interesu prawnego, który jest konieczny do skutecznego wniesienia i popierania skargi przed sądem administracyjnym.
Powyższe oznacza, że skarżący nie mógł skutecznie zainicjować postępowania sądowoadministracyjnego w niniejszej sprawie, albowiem nie należy do kręgu podmiotów wymienionych w art. 50 p.p.s.a., zaś jego skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. stanowiącego, że Sąd odrzuci skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi było niedopuszczalne.
Tym samym wobec 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji postanowienia.