Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. i P. K. na bezczynność Prezydenta Miasta J. w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie bezprzetargowej sprzedaży nieruchomości p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. A. i P. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezydenta Miasta J. w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie bezprzetargowej sprzedaży nieruchomości gminnych - działek nr [...] i [...] w J. W uzasadnieniu skargi skarżący podnosili, że przedmiotowe nieruchomości od 1970 r. były własnością ich rodziny, następnie zostały zbyte na rzecz gminy, a począwszy od 1980 r. były przez nich dzierżawione i ponownie uprawiane. Od 1993 r. skarżący podjęli kroki zmierzające do nabycia tych nieruchomości po cenach obowiązujących dla działek o przeznaczeniu rolnym.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że nieruchomość o nr [...] ( przed podziałem nr [...] ) może zostać zbyta jedynie w trybie przetargu nieograniczonego, natomiast nieruchomość o nr [...] obecnie może być jedynie przedmiotem dzierżawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zakres kontroli działalności administracji publicznej sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne wynika z treści art. 3 § 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Obejmuje on między innymi skargi na bezczynność organów, ale jedynie w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Bezczynność organu administracji publicznej może zatem dotyczyć wyłącznie sytuacji, gdy na organie ciąży obowiązek wydania:
▪ decyzji administracyjnej;
▪ postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty;
▪ postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
▪ innego, niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3 ww. ustawy, aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
▪ pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnej sprawie.
W przedmiotowej sprawie nie zachodzi żaden z powyższych przypadków. Sprawa zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gminnej nie jest sprawą z zakresu administracji publicznej. Skarżący domagają się zawarcia umowy, do której nie dochodzi w drodze decyzji administracyjnej, ani żadnego z opisanych wyżej aktów administracyjnych, lecz w drodze czynności cywilnoprawnej. Prawo rozporządzania nieruchomością gminną należy do uprawnień właścicielskich gminy, regulowanych przepisami prawa cywilnego. Z tych względów spór powstały w sprawie zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gminnej nie podlega właściwości organów administracji publicznej lecz sądu powszechnego, zaś skargę na bezczynność w tym zakresie należy ocenić jako wniesioną w sprawie niepodlegającej kontroli sądu administracyjnego, której zakres określa treść przytoczonego powyżej art. 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przedmiotowa sprawa nie mieści się w kognicji sądu administracyjnego i nie może być rozpatrywana przez ten Sąd.
Mając na uwadze wskazane okoliczności na podstawie art. 58 §1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.