Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 lutego 2017 r. sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 13 stycznia 2017 r. o cofnięciu skarżącemu J. G. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. G. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w W. przedmiocie informacji publicznej p o s t a n a w i a: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego;
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2017 r. referendarz sądowy cofnął J. G. prawo pomocy obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, przyznane postanowieniem z dnia 15 listopada 2016r. Referendarz sądowy wskazał, że orzeczenie o przyznaniu prawa pomocy w zakresie całkowitym nastąpiło na podstawie oświadczenia Skarżącego o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, zawartego w formularzu PPF. Natomiast podczas rozprawy w dniu 10 stycznia 2017 r. do akt sprawy złożono pisma zawierające informacje o powierzchni gospodarstwa rolnego posiadanego przez Skarżącego oraz o kwotach dopłat bezpośrednich uzyskanych w latach 2013-2015 od ARiMR. Referendarz sądowy ocenił na ich podstawie, że Skarżący przy składaniu wniosku o prawo pomocy w niniejszym postępowaniu zataił fakt otrzymywania dopłat bezpośrednich do gruntów rolnych o powierzchni 7,5 ha, gdy tymczasem także w ostatnim czasie tj. w listopadzie 2016 r. Skarżącemu zaliczkowo wypłacono z tego tytułu łącznie kwotę 4.378,48 zł. Mając to na uwadze, referendarz sądowy ponownie przeliczył dochód Skarżącego w sposób następujący: dochód z dopłat do gruntów za lata 2013-2015 wynosił: łącznie 28.394,40 zł, rocznie średnio - 9.464,14 zł, miesięcznie średnio - 788,68 zł. Jak wskazał referendarz sądowy, po doliczeniu do tak wskazanego dochodu - dochodu z gospodarstwa rolnego wskazanego we wniosku o przyznanie prawa pomocy w kwocie 557,60 zł okazuje się, że w sumie Skarżący miesięcznie dysponuje kwotą 1.346,28 zł. Wykazane przez Skarżącego wydatki miesięczne zamykają się kwotą 464 zł bez kosztów zakupu żywności. Zatem, jak wskazał referendarz sądowy, uzyskiwanie dochodu w wysokości około 1400 zł, przy stałych opłatach na bieżące utrzymanie w kwocie około 464 zł plus koszty zakupu żywności, pozwala na uznanie, że skarżący jest w stanie pokryć koszty sądowe oraz koszty ustanowienia radcy prawnego w sprawie niniejszej, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Referendarz sądowy wyjaśnił również zasady cofania przyznanego prawa pomocy (art. 249 p.p.s.a.). Ocenił, że w sprawie niniejszej wystąpiły przesłanki do przedmiotowego cofnięcia, bowiem Skarżący nie przedstawił we wniosku o przyznanie prawa pomocy swojej sytuacji materialnej w sposób wyczerpujący i zgodny ze stanem faktycznym, a jego działanie stanowiło próbę ukrycia informacji o rzeczywistej sytuacji majątkowej i posiadanych zdolnościach płatniczych.
Sprzeciw od powyższego postanowienia referendarza sądowego złożył pełnomocnik skarżącego zarzucając mu naruszenie art. 246 §1 w zw. z art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez uznanie iż okoliczności na podstawie których przyznano prawo pomocy J. G. nie istniały podczas gdy skarżący w formularzu PPF wskazał powierzchnię gospodarstwa 7,5 ha i dochód statystyczny wysokości 557, 60 zł netto miesięcznie. Skarżący podał też zgodnie z prawdą jaki posiada inwentarz żywy i martwy. Zdaniem pełnomocnik Skarżącego posiadanie inwentarza pociąga za sobą konieczność zakupu paszy dla zwierząt. Ponadto organ nie wskazał, iż skarżącemu padła zwierzyna więc poniósł straty. W ocenie autora sprzeciwu zły stan zdrowia skarżącego wyłączył go z produkcji rolnej, a dopłaty bezpośrednie przeznaczone są w całości na gospodarstwo i jego odbudowanie zatem nie podlegają zaliczeniu do dochodu gdyż jego jedyny i realny dochód to wypłacany przez KRUS zasiłek chorobowy w wysokości ok 300 zł miesięcznie. Skarżący otrzymując zasiłek chorobowy, który wskutek choroby "jest niezdolny do pracy" w gospodarstwie rolnym jest równoznaczne z przeszkodą w osiągnięciu dochodu z tego gospodarstwa w okresie, w którym przysługuje zasiłek chorobowy. W tych okolicznościach, zdaniem pełnomocnika, w dochodzie Skarżącego należy uwzględnić wyłącznie zasiłek chorobowy, z pominięciem utraconego dochodu, jaki uzyskałby z pracy w gospodarstwie rolnym, gdyby nie zachorował. Dlatego też Skarżący prawidłowo wskazał dochód statystyczny jako źródło dochodu bowiem z uwagi na jego przewlekła chorobę osiąga wyłącznie dochód z zasiłku chorobowego