Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Michał Kujawa po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2009r na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej postanowił oddalić wniosek
W dniu 7 maja 2009r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynął wniosek (formularz PPF) M. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata celem sporządzenia skargi kasacyjnej. Jest osobą samotną, utrzymującą się z tytułu świadczenia emerytalnego w wysokości [...] zł miesięcznie.
Oświadcza, że nie posiada oszczędności oraz przedmiotów wartościowych.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Przyznanie prawa pomocy ze środków publicznych ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady samodzielnego ponoszenia kosztów postępowania związanych z udziałem w sprawie ( art.199 w zw. z art.205 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.; w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje uprawnienie do ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 § 3). Zgodnie z przepisem art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. następuje wtedy, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. A zatem brak dowiedzenia powoduje odmowę uwzględnienia żądania. Przy tym dokonując oceny, czy takie okoliczności zachodzą należy kierować się zasadami logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego i dostępnej wiedzy.
W świetle przedstawionej przez zainteresowanego sytuacji majątkowej, rodzinnej oraz możliwości płatniczych uznano, iż nie wykazał on zasadności swojego wniosku. Tym bardziej, że skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które wskazywałyby na to, że ponosi jakiekolwiek wydatki tj. np. związane ze swym leczeniem czy utrzymaniem domu. Podkreślenia również wymaga, że w swym uzasadnieniu główny nacisk położył na to, iż skarga kasacyjna winna być sporządzona przez adwokata, nie przytaczając przy tym żadnych okoliczności, które wskazywałyby na jakieś trudności majątkowe czy finansowe, które powodowałyby brak możliwości skorzystania przez niego z usług profesjonalnego pełnomocnika. Zaznaczyć należy, że pomoc prawna zostaje udzielona jedynie w sytuacji zasługującej na szczególne uwzględnienie. Natomiast przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony w taki sposób, że nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych. W niniejszej sprawie tak stwierdzić nie można. Sama konieczność wygospodarowania z bieżących wydatków środków na pokrycie kosztów zainicjowanej sprawy sądowoadministracyjnej nie może przesądzać o przejęciu przez budżet państwa obowiązku ich ponoszenia. Stwierdzić należy, że strona ponosi wydatki związane ze swym utrzymaniem, co nie jest kwestionowane a nie zostało przez stronę wykazane. Jednakże skarżący uzyskuje stały miesięczny dochód, który to pozwala zaplanować wydatki w dłuższej perspektywie czasu.
Ponadto na marginesie należy wreszcie zaznaczyć, że skarżący jest zwolniony od kosztów sądowych na macy art. 239 pkt 1 lit c p.p.s.a, więc jedynym ewentualnym kosztem, który poniósłby to byłoby ustanowienie pełnomocnika.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.