Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Anna Siedlecka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W., M. W., M. W. i J. W. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 125/04 w sprawie ze skargi D. W., M. W., M. W. i J. W. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia 30 grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego postanawia: odmówić wykładni wyroku z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 125/04.
Wyrokiem z dnia 8 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 grudnia 2003 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. z dnia 16 lipca 2003 r.
W dniu 2 grudnia 2009 r. strona skarżąca wniosła o dokonanie wykładni wyroku, przez wskazanie na jakiej podstawie prawnej i z jakich powodów w uzasadnieniu wyroku nie została uwzględniona prawomocna decyzja D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 stycznia 2001 r. nr [...]. Zdaniem wnioskodawcy wyrok pomija tym samym istotne okoliczności sprawy, ukrywa prawdę materialną i obiektywną, jest częściowo niekorzystny dla skarżących, natomiast decyzja z dnia 15 stycznia 2001 r. nr [...] jest prawomocna i powinna być wykonana.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Kwestię wykładni wyroku reguluje przepis art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej "p.p.s.a.". Zgodnie z treścią tego przepisu Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co jego treści. Konieczność dokonania wykładni wyroku zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2001 r., sygn. akt II SAB 57/98, niepubl., Lex Nr 75533). Wykładnia może dotyczyć zarówno sentencji, jak i uzasadnienia, jednakże jej wynik nie może doprowadzić do sprzeczności z sentencją wyroku lub jego uzasadnieniem. Wykładnia nie może też prowadzić do nowego rozstrzygnięcia (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Zakamycze 2005, str. 368, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1978 roku, sygn.akt IV CR 144/78, niepubl., Lex nr 8137).
Wskazać również należy, że w ramach wykładni nie mieści się żądanie przez stronę wyjaśnienia przez Sąd powodów zajętego w sprawie stanowiska, które legło u podstaw rozstrzygnięcia, gdy zostało ono w sposób jasny uzasadnione w jego motywach. Wniosek o wykładnię nie może także zmierzać do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2003 roku, sygn. akt I Sa/Łd 1517/02, niepubl.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1998 roku, sygn. akt III AO 25/97, opubl. OSNP 1999/4/151).
Z punktu widzenia treści wniosku skarżących przede wszystkim należy jednak podkreślić, że wniosek o wykładnie nie może stanowić polemiki z ustaleniami sądu, zmierzającej do nowej interpretacji orzeczenia, zgodnie z subiektywnym zapatrywaniem wnioskodawcy. Wniosek ten ma bowiem zupełnie inny charakter prawny niż skarga kasacyjna i nie może jej zastępować.