Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Lucyna Picho po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. F. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. F. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. 2. przyznać Z. F. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie w niniejszej sprawie adwokata o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie.
W związku ze złożoną skargą Z. F. skierował do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W oświadczeniu złożonym na urzędowym formularzu wnioskodawca podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i bezrobotnym synem. Wnioskodawca ujawnił, że posiada majątek w postaci mieszkania o powierzchni [...] m2, a głównym najemcą mieszkania jest żona. Skarżący ujawnił, że rodzina utrzymuje się z emerytury żony w wysokości [...] zł, i zasiłku pobieranego przez skarżącego z MOPS w kwocie [...] zł. Łącznie jest to kwota [...] zł. Skarżący ujawnił, że ponosi wydatki w postaci [...] zł, na opłacenie czynszu za mieszkanie, [...] zł na opłacenie prądu, i [...] zł na koszty leczenia.
Uzasadniając wniosek skarżący podał, że on i żona są schorowani, on po wielu latach pozostał bez pracy, określił swoją sytuację jako trudną. Wnioskodawca oświadczył, że nie może potwierdzić czy pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
W określonych sprawach przepisy prawa zwalniają skarżących od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Tymi kosztami są opłaty sądowe oraz zwrot wydatków. Oznacza to, że skarżący we wskazanych w ustawie postępowaniach sądowoadministracyjnych nie mają obowiązku uiszczać kosztów sądowych (wpisu i opłaty kancelaryjnej) oraz wydatków. Natomiast wydatki za stronę zwolnioną od kosztów sądowych z mocy prawa wykładane są z części budżetu sądu administracyjnego, w zakresie tego zwolnienia. Sprawy o których mowa, wymienia enumeratywnie art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwana dalej p.p.s.a.). I tak w myśl przepisu art. 239 § 1 pkt 1 lit. e p.p.s.a., zmienionego ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658) i mającego zastosowanie w rozpoznawanej sprawie na podstawie art. 2 tej ustawy, nie mają obowiązku uiszczania kosztów sądowych skarżący w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych. Analizując charakter sprawy nie ulega wątpliwości, że skarga Z. F. mieści się w katalogu takich spraw. W rezultacie, skarżący w granicach niniejszej sprawy jest z mocy prawa zwolniony z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych. Ponieważ w niniejszej sprawie nie istnieje obowiązek ponoszenia przez skarżącego kosztów sądowych, rozpoznanie wniosku w tym zakresie jest zbędne (art. 249 a p.p.s.a.).
Zgodnie natomiast z art. 262 powołanej ustawy, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie adwokata. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Analizując przedstawioną wyżej sytuację majątkową strony referendarz doszedł do przekonania, że Z. F. spełnia przesłanki do uwzględnienia jego wniosku i przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Z akt sprawy wynika, że skarżący nie pracuje a jedynym jego źródłem dochodu jest niewielki zasiłek.
Jednocześnie ze złożonego oświadczenia majątkowego wynika, że wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek innych dochodów i oszczędności. Rodzina utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego żony wnioskodawcy. W tej sytuacji referendarz sądowy uznał, że Z. F. wykazał, że nie jest w stanie samodzielnie ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku dla swojego utrzymania.
Z tego względu, na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 lit. e i art. 246 § 1 pkt 2 w zw.
z art. 254 § 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.