Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. W., D. W., O. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. W., D. W., O. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu opróżnienia i przekazania w stanie wolnym kwatery tymczasowej postanawia: odmówić przyznania A. W., D. W. i O. S. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
A. W., D. W., O. S., reprezentowani przez pełnomocnika z wyboru, wraz ze skargą kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2018 r. złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku wskazali, że pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym. Podnieśli, że nie posiadają majątku, w tym oszczędności, papierów wartościowych i innych praw majątkowych, wierzytelności oraz przedmiotów wartościowych.
Oświadczyli, że na dochód rodziny składa się świadczenie pielęgnacyjne, które otrzymuje A. W. z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem, w wysokości 1.477 zł oraz renta socjalna wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym, którą otrzymuje O. S., w wysokości 724 zł oraz 153 zł. Natomiast D. W. nie uzyskuje dochodów.
Do stałych kosztów utrzymania rodziny zaliczono: opłaty mieszkaniowe w łącznej wysokości 1.300 zł, w tym czynsz - 750 zł, opłaty za energię elektryczną - 267 zł, opłaty za internet - 120 zł, opłaty za telefon - 100 zł, nadto koszty zakupu koniecznych leków - 100 -300 zł oraz spłata kredytu na koncie - 300 zł miesięcznie.
Z uwagi na okoliczność, że powyższe oświadczenie było niewystarczające do oceny rzeczywistych możliwości finansowych skarżących, zgodnie z zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 20 kwietnia 2018 r., skarżący, na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), zostali wezwani do uzupełnienia złożonego formularza PPF, poprzez - nadesłanie dokumentów, z których wynika wysokość uzyskiwanych dochodów oraz ponoszonych stałych kosztów utrzymania, wyciągów z posiadanych rachunków bankowych oraz wskazania, kto ponosi koszty ustanowionego w sprawie pełnomocnika w osobie adwokata.
Na wykonanie wezwania zakreślono termin 14 dni.
Powyższe wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżących w dniu 26 kwietnia 2018 r., zatem termin do nadesłania żądanych informacji upływał z dniem 10 maja 2018 r.
Skarżący do dnia rozpoznania wniosku nie odpowiedzieli na wezwanie i nie nadesłali żądanych dokumentów.
Mając powyższe na uwadze stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.); zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym. W myśl natomiast § 3 powołanego artykułu, prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.