Starszy Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. T. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi G. M. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla osoby bezrobotnej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M. T. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100), w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Radca prawny M. T. została wyznaczona przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego w niniejszej sprawie w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (k- 43 akt o sygn. II SO/Wa 12/14).
Po wydaniu przez Sąd wyroku z dnia 5 grudnia 2014 r., (k-28) pełnomocnik wniosła w imieniu skarżącego skargę kasacyjną w której zamieściła również wniosek o zasądzenie na jej rzecz kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu według norm przepisanych (k-57).
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie to jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu, określonym w przepisach art. 258-261 tej ustawy.
Na wstępie należy podnieść, iż z dniem 01 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) i z tym dniem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490, t. j.) przestało obowiązywać.
W nowym rozporządzeniu znalazł się zapis § 22 mówiący, iż do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Bezspornym jest, iż przedmiotowa sprawa, jeśli chodzi o instancję kasacyjną zakończyła się wydaniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2016 r., (k-82), a skoro tak, to do wyliczenia kosztów pomocy świadczonej przez radcę prawnego M. T. należało zastosować stawki przyjęte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit a za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 75 % opłaty maksymalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził w drugiej instancji sprawy ten sam radca prawny -100% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 240 zł.
Ponadto w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie udzielona skarżącemu pomoc prawna polegała na sporządzeniu i wniesieniu do Sądu w jej imieniu skargi kasacyjnej oraz udziale pełnomocnika w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 9 grudnia 2016 r.
Stosownie do powołanych wyżej przepisów ustalono, że należne pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenie wynosi 240 zł, które - stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia - powinno być podwyższone o podatek od towarów i usług, wynoszący na dzień wydania niniejszego postanowienia 23%. Oznacza to, że w tym przypadku, kwota podatku wynosi 55,20 zł.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz stosownie do § 21 ust. 1 pkt 2 lit a, a także w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku z § 22 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, postanowiono, jak w sentencji.
Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).