Warszawa, dnia 20 marca 2007 r. POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. D. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] grudnia 2006 nr [...] w przedmiocie stwierdzenia inwalidztwa w związku ze służbą postanawia odrzucić skargę
Pan L. D. w dniu 1 lutego 2007 r. złożył skargę na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] grudnia 2006 nr [...] w przedmiocie stwierdzenia inwalidztwa w związku ze służbą. Skarżący zarzucił organowi podjęcie decyzji w sposób sprzeczny z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie wskazując, że sprawa nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W sprawie należy wskazać, że przedmiotem skargi pan L. D. uczynił orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej ABW z dnia [...] grudnia 2006 nr [...] w przedmiocie stwierdzenia inwalidztwa w związku ze służbą. W związku z tym podnieść należy, iż zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 tej ustawy sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin ( t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 8 poz. 67 ze zm.) komisje lekarskie podległe Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego orzekają o inwalidztwie funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, związku albo braku związku inwalidztwa ze służbą. Orzeczenia tych komisji stanowią podstawę dla organu rentowego do wydawania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w tej ustawie, do których prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do służby. Od decyzji ustalającej prawo do zaopatrzenia emerytalnego przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu powszechnego (sądu pracy i ubezpieczeń społecznych) według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 32 ust. 4 ustawy).
Nawiązując do żądania skarżącego dotyczącego uchylenia lub zmiany orzeczenia CKL ABW stwierdzić należy, że w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie orzeczenia komisji lekarskich podlegających Szefowi ABW w tej części, w której dotyczą zagadnienia samego inwalidztwa, a także związku choroby ze służbą poddane są kontroli sądów powszechnych jako zagadnienia wstępne w sprawach, których przedmiotem jest prawo do świadczeń uwarunkowanych owymi zagadnieniami wstępnymi. Za takim rozwiązaniem przemawia to, by sprawy z zakresu zabezpieczenia społecznego były w całości poddane specjalnemu orzecznictwu do spraw pracy i ubezpieczeń społecznych, a nie sądownictwu administracyjnemu (por. uchwała SN z dnia 27 października 1999 r., sygn. III ZP 9/99, OSNP 2000/5/167).
Stąd mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.